Η αίσθηση ως νόημα το κορμί της βιώνει,
παραίσθηση προσάναμμα αργά αποβιώνει,
στον καθρέφτη η συνείδηση δεν έχει ένα σχήμα,
εγκυκλοπαίδεια πλαστική δεν της φορτώνει ρήμα.
Στης σκέψης το παράθυρο μια ύπαρξη δραπέτης,
στο άδειο μυαλό διαλογισμός που μαθαίνει η Θέτις,
ανώφελη η λεύκανση στης ανάγκης το στρώμα,
γραμμικά στιγμιότυπα καλύπτονται με χρώμα.
Πλήττει σε μαύρο χώρο ο συνειρμός της φύσης
όταν στο πλήθος χάνεται η έννοια της ρήσης,
ο έλεγχος της έμπνευσης φιγούρα με σχοινιά,
η δημιουργικότητα συγκλίνουσα ανιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου