Η λογική και η φιλοσοφία συσχετίζονται χαμηλά γιατί βρίσκονται σε χαλαρή αντίστροφη αναλογία παρουσίας στον εγκέφαλο μιας και αποτελούν δύο νοητικές δυνατότητες τελείως διαφορετικής δομής, αφού υφίστανται ως σημαιοφόροι δύο εντελώς διαφορετικών οπτικών της ζωής, η λογική με παραγωγικότερη διαδικασία λειτουργίας χρησιμοποιώντας αντιδρώντα δεδομένων για σύνθεση δομών και για την εκμαίευση σαφών συμπερασμάτων και η φιλοσοφία κάνοντας χρήση ταυτόχρονα επαγωγικών διεργασιών και - υποσυνείδητα - συλλογικής μνήμης για τη δημιουργία συμπερασμάτων που συσχετίζουν νοητικά σύνολα διαφορετικών μεγεθών και επιπέδων. Ως αποτέλεσμα, δύναται μόνο μία εκ των δύο να επηρεάζει τη συνείδηση σε πολύ υψηλό βαθμό - όταν υφίσταται τέτοιο ύψος παρουσίας - με την άλλη τότε να υπάρχει πολύ πιο διακριτικά ως προς το βαθμό επηρεασμού της συνείδησης και τη χρήση της από τη συνειδητότητα (όταν δεν υφίσταται αυτό το ύψος συνυπάρχουν και οι δύο με μικρότερη διαφορά έντασης για ένα δεδομένο σύνολο έντασης παρουσίας σύμφωνα με το υπάρχον νοητικό επίπεδο). Σε σπάνιες περιπτώσεις λειτουργούν και οι δύο σε παρόμοιο ύψος με αποτέλεσμα η συνείδηση του ανθρώπου να έχει μια ισορροπία αποχρώσεων από τις δύο δυνατότητες και να επηρεάζει με αντίστοιχο τρόπο τη συνειδητότητα. Όσο υψηλότερο το νοητικό επίπεδο τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες - αν και ξανά λίγες - ο άνθρωπος να λειτουργεί σε μια ισορροπία μεταξύ φιλοσοφίας και λογικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου