Το αρνητικό είναι πιο συγκεκριμένο από το θετικό σε ένα λογικό πλαίσιο γιατί η λογική έχει συνέχεια.

Το θετικό έχει μεγαλύτερη συνοχή από το ουδέτερο σε ένα λογικό πλαίσιο αλλά το ουδέτερο περιέχει περισσότερα λογικά δεδομένα.
 

Είναι τουλάχιστον υπερβατικός εώς και συνελικτικός ο χρονικός συντονισμός ανίχνευσης τονικοτήτων των λογικών εννοιών και χρήσης της λογικής στη συνειδητότητα.
 

Η σύνθεση της σχετικότητας είναι σταθερή γιατί η σχετικότητα είναι οικουμενική.
 

Η σκέψη προκαλεί ευχαρίστηση επειδή αντανακλά ασυναίσθητα τη συνειδητότητα στη συνείδηση με αποτέλεσμα την ασυνείδητη τότε αύξηση της αντίληψης της ύπαρξής μας.

 

Η υπερβολική συσσώρευση γνώσης οδηγεί σε κυνισμό όταν ταυτόχρονα δεν υπάρχουν στο άτομο αξίες με ανοσία στην εκλογίκευση.
 

Συσχέτιση χαρακτηριστικών συνόλων

Αντισυμβατικά σύνολα λόγω της εναλλακτικής, ποιοτικά σχεδόν έντεχνης μορφής που παρουσιάζουν εξαιτίας της υψηλής ενδογενούς συσχέτισης των δομών τους αλλά με διαφορετική σύγκλιση λειτουργίας και εξέλιξης λόγω διαφορετικού περιεχομένου των συμπληρωματικών σε αυτά συνόλων, συνδυασμένα υπό μια βάση λειτουργίας όπως η συνείδηση, τη διεγείρουν λόγω δημιουργίας συνελικτικής δομής υψηλής απόδοσης από τις συσχετιζόμενες συγκλίσεις διαφορετικών μοιρών και επιπέδων στον τρισδιάστατο νοηματικό χάρτη και ταυτόχρονα διευρύνουν τη λογική πλευρά της συνειδητότητας ως άμεση έκφανση του ότι αποτελεί τότε διεγερμένη έκφραση της συνείδησης. Παραδείγματα τέτοιων αντιδρώντων συνόλων είναι η ποίηση και η ζωγραφική με την ευτυχία καθώς και η δημιουργικότητα με τη μουσική. Υψηλή συνέλιξη παρουσιάζεται όταν το ένα εκ των δύο συνόλων είναι συμβατός καταλύτης και το άλλο είναι ένα κομβικό νοηματικό δυναμικό.

 

Ισορροπία και νομοτέλεια

Η νομοτέλεια και η ισορροπία ως μετασυνολικό αποτέλεσμα της νομοτέλειας έχουν εν μέρει διαφορετικές μεταβλητές συγκρότησης και εν μέρει κοινές μεταβλητές τα πολύ υψηλά κομβικής σημασίας δυναμικά σημεία με χωροχρονική σημαντικότητα ενώ η ταυτόχρονη χρονικά λειτουργία τους σε διαφορετικά επίπεδα και οι διαφορετικές προσεγγίσεις που απαιτούνται για το γεγονός της ύπαρξής τους είναι άμεση αντανάκλαση της ύπαρξης του συνόλου των μεταβλητών της ισορροπίας της νομοτέλειας ως υποσύνολο αυτού της νομοτέλειας.

Η βέλτιστη δυνατότητα της λογικής είναι ότι παρουσιάζει και συγκρίνει τα ειδικά βάρη σε σχήματα λογικών και συναισθηματικών δεδομένων, καταστάσεις, όψεις και θεωρίες.

 

Η ελπίδα είναι λειτουργική σε ατομικό, καταλυτική σε υπερατομικό, καταλυτική σε ανθρώπινο και μη λειτουργική σε υπερανθρώπινο πλαίσιο.

Το χιούμορ έχει περιορισμένη σύνθεση σε σχέση με τα λογικά προϊόντα μιας μέγιστης νοημοσύνης που θεωρητικά το χρησιμοποιεί, γιατί έχει πεπερασμένο αριθμό επιτυχόντων λογικών αντιδρώντων.

Η νομοτέλεια είναι συγκεντρωτική συναρτήσει της λογικής και αποκεντρωτική συναρτήσει της αναγκαιότητας για τύχη.

Φιλοσοφία, λογική και η συσχέτιση τους

Η λογική και η φιλοσοφία συσχετίζονται χαμηλά γιατί βρίσκονται σε χαλαρή αντίστροφη αναλογία παρουσίας στον εγκέφαλο μιας και αποτελούν δύο νοητικές δυνατότητες τελείως διαφορετικής δομής, αφού υφίστανται ως σημαιοφόροι δύο εντελώς διαφορετικών οπτικών της ζωής, η λογική με παραγωγικότερη διαδικασία λειτουργίας χρησιμοποιώντας αντιδρώντα δεδομένων για σύνθεση δομών και για την εκμαίευση σαφών συμπερασμάτων και η φιλοσοφία κάνοντας χρήση ταυτόχρονα επαγωγικών διεργασιών και - υποσυνείδητα - συλλογικής μνήμης για τη δημιουργία συμπερασμάτων που συσχετίζουν νοητικά σύνολα διαφορετικών μεγεθών και επιπέδων. Ως αποτέλεσμα, δύναται μόνο μία εκ των δύο να επηρεάζει τη συνείδηση σε πολύ υψηλό βαθμό - όταν υφίσταται τέτοιο ύψος παρουσίας - με την άλλη τότε να υπάρχει πολύ πιο διακριτικά ως προς το βαθμό επηρεασμού της συνείδησης και τη χρήση της από τη συνειδητότητα (όταν δεν υφίσταται αυτό το ύψος συνυπάρχουν και οι δύο με μικρότερη διαφορά έντασης για ένα δεδομένο σύνολο έντασης παρουσίας σύμφωνα με το υπάρχον νοητικό επίπεδο). Σε σπάνιες περιπτώσεις λειτουργούν και οι δύο σε παρόμοιο ύψος με αποτέλεσμα η συνείδηση του ανθρώπου να έχει μια ισορροπία αποχρώσεων από τις δύο δυνατότητες και να επηρεάζει με αντίστοιχο τρόπο τη συνειδητότητα. Όσο υψηλότερο το νοητικό επίπεδο τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες - αν και ξανά λίγες - ο άνθρωπος να λειτουργεί σε μια ισορροπία μεταξύ φιλοσοφίας και λογικής.