Νοητικό δικτύωμα και δεδομένη λύση

Η δυσκολία για τον άνθρωπο σε ένα δεδομένο ζήτημα είναι σχετική όχι μόνο συναρτήσει της πολυπλοκότητας του ζητήματος αλλά και του δικτυώματος ενός συγκεκριμένου εγκεφάλου που εμφανίζει και παρουσιάζει συντομεύσεις ή απομακρύνσεις των σε χρήση σχημάτων της λογικής βάσης σε σχέση με τη λύση, σε σύγκριση με ένα θεωρητικά απόλυτα και αποκλειστικά λογικό εγκέφαλο - λόγω τέλειου λογικού δικτυώματος - σε σχέση με την ανάγκη για ύπαρξη μέγιστης λογικής για μια δεδομένη νοητική δυνατότητα. Ο θεωρητικά απόλυτα λογικός και μόνο εγκέφαλος δημιουργεί τις πιο ταχείες και ταυτόχρονα τις πιο αποτελεσματικές (βέλτιστες) λύσεις σε προβλήματα αμιγώς - αποκλειστικά λογικού χαρακτήρα μέσω της ταύτισης των ιδιοσυχνοτήτων των λογικών σχημάτων του με τις ιδιοσυχνότητες του λογικού προβλήματος αλλά το δικτύωμά του δεν επιτρέπει τέτοια βέλτιστη απόδοση σε άλλου είδους προβλήματα, περισσότερο υπαρξιακά ή φιλοσοφικά. Κι αυτό γιατί τέτοια θέματα, δεδομένης της πεπερασμένης σε δυνατότητες ανθρώπινης νοημοσύνης, επιτρέπουν τη μεταβλητή - ως προς το είδος των αποτελεσματικών προς χρήση παραμέτρων - μεταξύ συστημάτων αναφοράς (συμβατικών εγκεφάλων) προσέγγιση μιας βάσιμης ιδέας που συγκροτείται από ένα αριθμό τέτοιων παραμέτρων λύσης που δεν είναι σχεδόν ποτέ επαρκής για να αποδόσει απόλυτα τη λύση του φιλοσοφικού ζητήματος, δημιουργούνται επομένως οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία συντομευμένων ως προς τη μετάβασή τους στην ανάγκη του προβλήματος ή ερωτήματος λύσεων, λόγω της πιθανής υπαρξιακής οπτικής του συμβατικού εγκεφάλου που έχει ευαισθησία σε ορισμένες λογικές ιδιοσυχνότητες - σχήματα, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να δύναται να φτάσει γρηγορότερα σε λογικούς πυρήνες που φωτίζουν το φιλοσοφικό ζήτημα σε σχέση με τον απόλυτα λογικό εγκέφαλο. Άλλα ζητήματα που δύνανται να ανιχνευτούν ευκολότερα ή δυσκολότερα σε σύγκριση με την καθαρόαιμη λογική ανάλογα με την κατεύθυνση της οπτικής είναι τα διαπροσωπικά και τα ενδοσκοπικά της αυτοανάλυσης. Τα θεματικά κράματα των περισσότερων προβλημάτων βέβαια δημιουργούν την ανάγκη για ταυτόχρονη παρουσία λογικής και συγκεκριμένης ιδιοσυγκρασίας για τη βέλτιστη προσέγγιση αρκετών από τα λογικά σχήματα των προβλημάτων αυτών, με το ποσοστό των αντανακλώμενων λύσεων των τελευταίων να εξαρτάται βεβαίως από την πολυπλοκότητα του ζητήματος σε σχέση με τις καθαρά νοητικές δυνατότητες του συστήματος αναφοράς.
 

Αρχετυπική έκφραση και συλλογική μνήμη

Τα αρχέτυπα είναι αρχέγονα σύμβολα συλλογικής μνήμης (συλλογικού υποσυνειδήτου) που αποτελούν κομβικά δυναμικά σημεία στο μέρος της ουσίας του ανθρώπου που υπερβαίνει μία ενσάρκωση και εγγράφεται κοινά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα μέσα στο χρόνο. Η αρχετυπική έκφραση είναι μη λεκτική και συγκροτείται από απορρέοντα από το υποσυνείδητο ένστικτα που διαμορφώνουν αντιδράσεις στο συνειδητό σε περιπτώσεις κατάλληλου συμβολικού εναύσματος. Το συνειδητό έχει απόχρωση ιδιοσυχνότητας την οποία χάνει για μικρό χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια επηρεασμού της αρχετυπικής έκφρασης σε αυτό, κατά την οποία ανάλογα με το αρχέτυπο το άτομο αντιδρά με συγκεκριμένο τρόπο, δίχως να το γνωρίζει. Η συλλογική μνήμη αποτελεί μια βάση κοινών για την ανθρωπότητα μοντέλων εκδηλώσεων - δεδομένων που είναι γεμάτη από αρχετυπικά σχήματα που υπό κατάλληλες συνθήκες προκαλούν αντιδράσεις και τρόπους δράσης προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Στην αρχετυπική έκφραση οφείλονται πολλοί βασικοί τρόποι συμπεριφοράς που θεωρούνται, αν και απολύπτως κοινοί για όλους τους ανθρώπους, ότι προέρχονται από κοινά αποδεκτές αντιδράσεις του ανθρώπου κατά την αλληλεπίδραση με εξωγενείς παράγοντες του περιβάλλοντός του ή με παραμέτρους δεδομένων συνθηκών.

 

Χρειάζεται έστω και ελάχιστη λογική για τη μέγιστη αισθηματική ευχαρίστηση.

Λογική και κατεύθυνση

Υπάρχει μια κοινή εν μέρει εννοιολογική κατεύθυνση ανάμεσα στο λογικά προβλεπόμενο και στο λογικό που μπορεί να καταδείξει μια δυνατότητα πρόβλεψης του ενός με βάση το άλλο, με το πρώτο να πηγάζει με βάση τη λογική και εργαλείο την αντικειμενικότητα και το δεύτερο με βάση την υποκειμενικότητα και εργαλείο τη λογική, με την κοινή παρουσία της λογικής να προκαλεί την εν μέρει κοινή κατεύθυνση και με τη διαφορά να υφίσταται εξαιτίας των διαφορετικών αντανακλάσεων στη συνειδητότητα και των διαφορετικών τρόπων προσέγγισης της συνείδησης των δύο αυτών σχημάτων, λόγω της διαφορετικής θέσης της λογικής (βάση ή εργαλείο) σε αυτές σε ένα πλαίσιο γραμμικής κίνησης της αντίληψης.

Sometimes confusion is a con fusion.
 

Θεολογική και λογική αιτιοκρατία

Η λογική αιτιοκρατία είναι αμιγώς νομοτελειακή ως προς τους κανόνες που διέπουν ένα λογικό σχήμα ως αυθύπαρκτη αρχή, αλλά πολύ περισσότερο ως νομοτελειακή μινιατούρα της θεολογικής αιτιοκρατίας, εφόσον ο Θεός σχεδόν ανεξαρτήτως προσεγγίσεων του ορισμού του κατέχει μέγιστη λογική έννοια, την οποία σύμφωνα με τα γενικά χαρακτηριστικά (π.χ. καλοσύνη, δικαιοσύνη κ.α.) που τον διέπουν ενδέχεται να έχει χρησιμοποιήσει για την επίτευξη ισορροπίας στην ανθρώπινη διάσταση και εμείς ως όντα υπάρχουμε και λειτουργούμε στο σημείο της αναμφίβολης κατανόησης αντικειμενικών πραγματικοτήτων ή γενικών αληθειών διαμέσου μιας λογικής βάσης, τη μέγιστη δηλαδή ως προς την πιθανότητα παροχής της από το Θεό προς εμάς για την ισορροπία αυτή έννοια. Μπορούμε να υποθέσουμε συνεπώς ότι η αντανάκλαση της έκφανσης ως προς τον άνθρωπο της θεολογικής αιτιοκρατίας είναι η λογική αιτιοκρατία, εφόσον καταδεικνύει μια βέλτιστη (λογική) προσέγγιση του ανθρώπου σε θέματα δεδομένης δυσκολίας συναρτήσει της πεπερασμένης του νοημοσύνης.

 

Υπερβατικό πλαίσιο γνώσης

Η γνώση συγκεντρώνει νοηματικές συσχετίσεις μεταξύ θεματικών κέντρων σε ένα αιτιοκρατικό μεταλογικό πλαίσιο με αποτέλεσμα την προοπτική υπερβατικής υπαρξιακής θεώρησης - χρονικά - μεταξύ εννοιολογικών αντιθέσεων και πέρα από αυτές και η άγνοια διανθίζει εκφράσεις συγκροτούμενες από την καταλληλότητα ειδικών αποκεντρωμένων δυναμικών από την αρχή της με αποτέλεσμα την εξειδικευμένη και συγκλίνουσα στην ανεξαρτησία των δυναμικών θεώρηση.
 

Καρδιά και chi

Η καρδιά είναι το σημαντικότερο όργανο στο ανθρώπινο σώμα. Η αλληλεπίδραση του βιολογικού με το αιθερικό σώμα στον άνθρωπο είναι τόσο βασική και επειδή το ανάλογο του οξυγόνου του βιολογικού σώματος είναι το chi του αιθερικού σώματος, η καρδιά μαζί με κέντρο παροχής οξυγονωμένου αίματος είναι και αποκλειστικός πάροχος της βιοηλεκτρικής αυτής ενέργειας στο σώμα. Η αλληλεπίδραση καρδιάς και ζωτικής βιοηλεκτρικής ενέργειας (chi) είναι τόσο έντονη σε βασικό ζωτικό επίπεδο που θέτει την καρδιά σε ρόλο αποκλειστικού ρυθμιστή της ροής και της ποσότητας του chi στο σώμα. Νομοτελειακά, όσο δυνατότερη είναι η καρδιά, τόσο περισσότερο chi κυκλοφορεί ταυτόχρονα στο σώμα και στον εγκέφαλο. Όσον αφορά το νοητικό επίπεδο, αυτό σημαίνει ότι η γκρίζα ύλη στον εγκέφαλο δεν είναι ο μόνος παράγοντας που καθορίζει την ευφυία γιατί μέσω της αλληλεπίδρασης βιολογικού σώματος και αιθερικού η σπουδαιότητα των ρόλων διαμοιράζεται μεταξύ των δύο αυτών σωμάτων στον άνθρωπο, συνεπώς συγκεκριμένα μεταξύ του οξυγονωμένου αίματος και του οξυγόνου του αιθερικού σώματος που είναι το chi. Η ποσότητα του chi που φτάνει στον εγκέφαλο είναι μόνο λίγο λιγότερο σημαντική για τη νοημοσύνη από την ποσότητα της γκρίζας ύλης. Μεγάλη ροή chi για μια δεδομένη ποσότητα γκρίζας ύλης στον εγκέφαλο σημαίνει ευφυέστερο άτομο σε σχέση με ένα άλλο με μικρότερη ροή και ίδια θεωρητικά ποσότητα γκρίζας ύλης γιατί μια μεγάλη ποσότητα της βιοηλεκτρικής αυτής ενέργειας αυξάνει κατακόρυφα την απόδοση των εγκεφαλικών κυττάρων. Επειδή υπεύθυνη για τη ροή chi είναι η καρδιά, αυτό συνεπάγεται ότι μια πιο δυνατή καρδιά σε σχέση με μια πιο αδύναμη μεταξύ δύο ανθρώπων με σταθερές τις άλλες παραμέτρους των εγκεφαλικών δυνατοτήτων υπάρχει στο ευφυέστερο εκ των δύο ατόμων. Όσον αφορά στη σωματική δύναμη, όσο δυνατότερη είναι η καρδιά τόσο δυνατότερος σωματικά είναι ο άνθρωπος, ξανά επειδή κυκλοφορεί περισσότερο chi στο σώμα και έχουν αυξημένη απόδοση τόσο τα κινητικά νεύρα όσο και οι μύες, με την ποσότητα της ενέργειας αυτής να είναι αρκετά σημαντικότερη για τη σωματική δύναμη από την ποσότητα των μυών. Μια αδύναμη καρδιά και ταυτόχρονα μεγάλη ποσότητα μυών θα κουράσει τον άνθρωπο εύκολα σε κάποια σωματική δραστηριότητα γιατί οι αυξημένοι σε ποσότητα μύες θα απαιτούν πολύ οξυγόνο και ταυτόχρονα δε θα υπάρχει μεγάλη ποσότητα chi με αποτέλεσμα μεγάλη ποσότητα μάζας με πολύ μικρή απόδοση. Ανεξαρτήτως ποσότητας μυών, οι τελευταίοι θα έχουν μικρή απόδοση σε οποιαδήποτε σωματική δραστηριότητα στην περίπτωση μιας αδύναμης καρδιάς, τόσο κατά την απαίτηση αντοχής όσο και σε εκείνη της υψηλής έντασης. Αντίθετα, μια δυνατή καρδιά που οδηγεί μια αξιόλογη ποσότητα μυών παρέχει μια τουλάχιστον μεγάλη σωματική δύναμη. Η τελευταία δεν είναι το μόνο σωματικό προτέρημα σε ανθρώπους με δυνατή καρδιά, αντίθετα υφίσταται εξίσου το πολύ βασικό γεγονός ότι σε όλα τα έμβια όντα όσο περισσότερη βιοηλεκτρική ενέργεια κυκλοφορεί στο σώμα τόσο κυριολεκτικά σκληρότερο γίνεται το σώμα από την προστασία της, με αποτέλεσμα τον όλο και μικρότερο επηρεασμό από κραδασμούς ή χτυπήματα. Στο απόλυτο επίπεδο ροής και έντασης chi στο σώμα που επιτυγχάνεται σταδιακά με ειδικές σωματικές ασκήσεις, το σώμα γίνεται μόνιμα τόσο σκληρό που δεν διαπερνάται ούτε από αιχμηρά σκληρά αντικείμενα. Όσο δυνατότερη είναι η καρδιά τόσο μικρότερο χρονικό διάστημα θα απαιτηθεί για να φτάσει κάποιος σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο μέσω των ειδικών αυτών ασκήσεων. Η καρδιά λειτουργεί αυτόνομα στον άνθρωπο λόγω του ελάχιστου ποσοστού μονίμως ενεργοποιημένης σε όλους τους ανθρώπους ενέργειας kundalini που πηγάζει από το τελευταίο οστό της σπονδυλικής στήλης, ή ιερό οστό.
 

To be or not to be

Εάν η απάντηση στο ερώτημα να είσαι ή να μην είσαι είναι ναι στην ύπαρξη, οφείλει η απάντηση να θεμελιώνεται απολύτως από μία αρχή στη ζωή η οποία να υπερβαίνει το αντεπιχείρημα της ύπαρξης του αναπόφευκτου ρόλου των χειρότερων ή των πιο σκοτεινών γωνιών της ανθρώπινης υπόστασης. Θετικές καταστάσεις και οντότητες στη ζωή όπως η αγάπη, ο έρωτας, η προοπτική για απόκτηση γνώσης και άλλα, αν και αντιπροσωπευτικά υπέρ της αξίας της ζωής, είναι αντιδρώντα της προσωπικής ευτυχίας, επομένως απέναντι από ένα υπερατομικό και οικουμενικό υπαρξιακό πλαίσιο ενοχοποιούνται στη στέγη της ιδιοτέλειας και ταυτόχρονα ισορροπούνται από τα αρνητικά και σκοτεινά σημεία της ζωής όπως το έγκλημα, ο παραλογισμός και άλλα. Η μόνη λογική οντότητα που ενσωματώνει διαστάσεις στο ανθρώπινο γίγνεσθαι τέτοιες ώστε να αποκτά καθολική και αναμφισβήτητη αξία η ύπαρξη και επομένως να υπερέχει έναντι της απουσίας της απλώς και μόνο γιατί εκεί δεν υπάρχει η προοπτική για την πολύτιμη παρουσία των διαστάσεων αυτών είναι αυτή που υπερβαίνει ταυτόχρονα τον ιδιοτελή χωρόχρονο στο σύμπαν του μυαλού και την τροχιά της ατομικότητας. Αυτή μπορεί να αντιπροσωπεύεται από το υπερατομικό έργο και την προσφορά που εμπεριέχει την προοπτική της επαγωγικής κατεύθυνσης εκθετικής προόδου (από τον άνθρωπο στην ανθρωπότητα) δημιουργίας βελτίωσης καταστάσεων ή υπαρχόντων κανόνων σε καταστάσεις όπως η παροχή βοήθειας για τη βελτίωση των συνθηκών ειρήνης, η προσφορά στον πολιτισμό και η προσφορά στη γνώση.
 

Ασύρματα τεκμήρια

Απτή διαδρομή, καραβάνι διάρκεια,

καπνίζουν το απυρόβλητο πάνω από το τσιρότο,

ανόμοια ρωγμή ξυπνάει μες στην αυτάρκεια,

απλό δεδικασμένο με γνώμονα το χνώτο.

Καμπύλη ανασκόπησης ποτίζει τα δυο στόρια

όταν διττά η ανάμειξη τηρεί τις υποθέσεις,

η τρικυμία χάνεται στο βάθος που ζει χώρια,

σαν σε κινεί το κύμα που ταξιδεύει έξεις.

Στην αίρεση της μιας στιγμής διαφαίνεται ο ήχος,

φωνάζεις με τα σωθικά το φύλο της αρχής,

ξασπρίζεις το απαύγασμα και ο τριγμένος στίχος
γνωρίζει στο αναπόφευκτο φωνήεν ιαχής.

Μέσα από την εξάρτηση φέρνεις τη θεωρία,

ακροβατείς με σύγκρουση μα δεν αφαλατώνεις,

παράταση της λύσης με έλεγχο αβαρία

βρίσκεις με το ανάγνωσμα, τη γη να αφομοιώνεις.

Στην ομίχλη η κοινή τομή στρέφει τις δυο ευθείες,

αλλά ο τόπος ιερός στο ορκωτό σημείο,

έβρισκες πάντα αραιές τις φορητές νοθείες,

σαν μία νόμιμη ρωγμή έξω από το αρχείο.

Η άρνηση λαθραία στο φυλλωμένο δάσος

όταν δεν προϋπάρχεις σα μελανή αστή,

συγγενής σε ασύρματα τεκμήρια ο άσσος,

μαζί σου πυρακτώνει τον άνισο ληστή.


                                                                       Αφιερωμένο στο μέλλον