Φωτεινή

Δε χάθηκες τυφλή σε μαύρα μονοπάτια,

δεν πάτησες το χώμα σε βρώμικες ακτές.

Σε βρήκα φωτεινή σε κρύα πεπρωμένα,

με κράτησες ζεστό με χάδι φλογερό.

Δε σ'έδωσα για δυο ουσίες διαμαντένιες,
δεν πούλησες τις δυο στιγμές μας για χορό.

Κρατήσαμε τα βλέμματά μας ενωμένα,
πιο πάνω από θύελλα, υπόγεια και καπνό.

Ελευαιθερία

Σαν στοιχειό ξακουστής ομορφιάς ανατέλλεις,

στην ανάγκη μιας αιθέριας σκέψης πετάς.

Η μορφή σου μαγεία σε ελεύθερο δάσος,

σε ανέμους γερόντια πάλι δίπλα θα πας.

Καρδιά στη φωτιά σου ζεσταίνεται ανθρώπου,

στην αγνή σου τη ζέση μια αγάπη χωρά.

Ο έρωτας φλόγα στη γωνιά του ληθάργου,
η ενέργειά σου φως σε ωμή καταχνιά.

Ο χρόνος σου δέντρο που ποτέ δε λυγίζει,

οι ζωές σου πινελιές σε ατελείωτο καμβά.

Η θάλασσα κύμα σε κρυστάλλινη σφαίρα,

σε περιπέτειες υδάτινες πάλι γελάς.

Τα λουλούδια σου φίλοι με χρώματα μύρια,

 οι ευωδιές τους ανθίζουν με κινήσεις παλιές.

Στο νου σου συμβιώνουν σχήματα ακραία,
πολυάριθμες, σύνθετες, δομές λογικές.

Αινίγματα λύνεις με πνεύμα αρχαίο,

με δυνάμεις προστάτες αρχέγονης γης.

Της φύσης στοιχεία θωρείς θαρραλέα,

ψυχές προστατεύεις της μοιραίας γραμμής.

Έποψις

Καυτά καρφιά χαράσσουν γραμμές 
ζωής ή θανάτου σε άβουλα χέρια.

 Κοινωνικές σάρκες νουθετούν 

ληγμένες σκέψεις.

Διψασμένα ναι ψάχνουν

για αζημίωτα ποτιστήρια.

Ευτυχώς εποπτική στέκει

πλέον η Αδράστεια..

Ισόβια

Γλυκόπικρο νόστο σου αποφέρει η μοίρα,

επικίνδυνο ταξίδι σου χρωστούσε η ζωή.

Αόρατο λαβύρινθο περνά η βούλησή σου,
αιώνιο το αίνιγμα που φέρει η ψυχή σου.

Αθάνατες αισθήσεις χαρίζει η θεά,
αιθέρια τραγούδια που υμνούν τον έρωτα.

Ελεύθερη ιστορία ανθίζει στο παρόν σου,

μοναχική πορεία που ξυπνά με την αυγή.
 

Δημιουργικότητα

Η δημιουργικότητα ορίζεται - με σύστημα αναφοράς μια προσωπική συνειδητότητα - ως το αποτέλεσμα της διαδικασίας δράσης διαισθητικών τάσεων (και ενίοτε προσωπικών ενστίκτων) που μεταφράζονται μετά από άκρως επαγωγική διερεύνηση / ανάλυση σε αυτές σε θεματικούς πυρήνες / προϊόντα. Τα (π.χ. καλλιτεχνικά) προϊόντα βεβαιώνουν στη συνειδητότητα τη χροιά τους μέσω μορφής και περιεχομένου και η διαδικασία επαναλαμβάνεται κατά βούληση και πολλές φορές υπό τη στέγη μιας γενικότερης θεματικής εστίασης.

fetish: mind connect; cause the rest is easy plus not vice versa..

Πνοή

Πάχνη, πρωινό, γέλιο αληθινό,

μαζί της συναντώ ζωγραφιστό ουρανό.

Μαζί της ξαναζώ σε βλέμμα καθαρό,

γεννιέμαι στην ανάσα της με πρόσωπο αγνό.

If there's nothing sensible in your view but the byproducts of your own passiveness, quit analyzing and start living / synthesizing.
 

Κοινωνική όρεξη

Πολύχρωμα γλυκά για ανθρωπάκια πεταχτά,
απορρίμματα γλωσσών προς ανάλωση αστών.

Σε ποιό στρογγυλό φρουτάκι παραπατήσατε πάλι;

Ποιά γλυφή αναγούλα σας έσωσε πάλι;

Κοινωνίες ζουμερές για ευυπόληπτες καρδιές,

αρραβώνες εννοιών σε κονσέρβες αρωγών.

Ταξίδια του νότου

Στα ταξίδια του νότου η αγάπη συνόδευε τον άνεμο, στη νωπή φαντασία οι άνθρωποι χαμογελούσαν στις ανάγκες τους. Δυο φρέσκα φρούτα έβρισκαν τα μάτια σου τυχαία σε ένα παγκάρι καθώς περπατούσες, μερικές αστείες γκριμάτσες σε αγορές και πανηγύρια, σκέψεις φτερούγιζαν παράνομα και δε σου έλειπε η γη, οι ξένοι τόποι σε έλουζαν με εικόνες και μνήμες. Κι ο χρόνος δίκαια σε είχε αποδεσμεύσει, μετά από τόσο καιρό στην εργατιά. Μα ελεύθερος κι αν ήσουν ήταν γιατί είχες μαζί σου εκείνη, τη μία πατρίδα σου, τον επιβάτη του χρόνου σου, τη μοιραία θεά σου στα ταξίδια του νότου, εκείνη..
 

Νέμεσις

Στο άκουσμά σου τρόμος σε εχθρικά μυαλά,

η έλευσή σου απάντηση σε ερπετικά δεσμά.

Τη δράση σου αναμένω με στωική πνοή,

ο θρίαμβός σου απαρχή σε Ελληνική ωδή.

Παντοτινή συμφωνία

Πέρα απ'την αγνότητα μιας μυθικής ελευθερίας βλέπω λευκές τις προσδοκίες μιας αόρατης εξέλιξης. Αχνός στέκομαι μπροστά σου τρέμοντας από δέος στην ιδέα που σε περιστοιχίζει. Ανήκω, σου λέω, στη συμβιωτική αρχή που έμαθα να μας ορίζει. Ανάσανα για αιώνες άτονους δίχως εσένα δίπλα μου, άγγιζα γκρίζα χρώματα, έβλεπα άλλους τρόπους. Άσε με να σου δείξω τους δρόμους που βρήκα απάτητους και ταξίδεψέ με σε μια φυσική ωδή απ' τον δικό σου χρόνο. Άσε με να θυμηθώ με τη μνήμη των χιλιάδων ζωών για να βρω το άρρητο χαμένο μονοπάτι, μόνο για σένα. Είσαι το πολύτιμο χρώμα της λογικής, η υπερβατική επαφή με το είναι, η πολυπόθητη νοσταλγική ισορροπία. Είσαι το φως που με αφυπνίζει την κατάλληλη στιγμή, η ενσάρκωση της αθανασίας, η αυτοδημιούργητη μοναδικότητα. Είσαι η παντοτινή συμφωνία..
 

Έσσεται ημάρ

Μεθοδική αντίληψη στα δρώμενα αντηχεί,

αόρατο το άγημα βρυχάται στον αέρα.

Σαν από γρίφο λύνεται με πρόσωπο αγνό,
η πρόσοψη του μέλλοντος σε καθαρό αιθέρα.

Ο χρόνος ίαση τυφλή περνά και περιμένει,

στης μοίρας το ασάλευτο γελά και ξαποσταίνει.

Ποίηση

Η ποίηση εκδηλώνει και ορίζεται από ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία παρομοίως εμφανίζονται σε κάθε μορφή τέχνης και τα οποία τη διαφοροποιούν δομικά, μορφολογικά και ως προς την επίδρασή της στον δέκτη από π.χ. τον απλό πεζό λόγο. Η κύρια διαφορά της ποίησης από τον πεζό λόγο ως προς τον σκοπό είναι ότι η πρώτη οφείλει να προκαλέσει κάποιο ψυχικό ερέθισμα στον αναγνώστη, ως επί το πλείστον ψυχική αγαλλίαση, το οποίο επιτυγχάνεται βέλτιστα μέσω της προσωπικής διαισθητικής σύλληψης και κατανόησης του δημιουργού του βέλτιστου τρόπου μετάβασης των λογικών επιπέδων και δημιουργίας λογικών μοτίβων, παρ' όλο τον εκάστοτε επηρεασμό του από έργα άλλων. Αυτό κυρίως ξεχωρίζει έναν μεγάλο ποιητή από έναν μέτριο, ο πρώτος πάντοτε κατανοεί - και το κατανοεί γιατί η προσέγγιση αυτή συμπλέει με τον τρόπο της πνευματικής λειτουργίας του - πως εκφράσεις και μορφή (π.χ. ρίμα) είναι απλώς εργαλεία και μόνο κατ'αρχήν μέσω ανώτερης διαισθητικής σύλληψης δύναται να βρει την κατάλληλη σειρά για τις κατάλληλες λέξεις ώστε να προκαλέσει ψυχική διέγερση μέσω του νοήματος που θέλει να μεταφέρει. Εμμονή σε πολύπλοκες εκφράσεις και περίπλοκη μορφή προέρχεται συνήθως από άτομα κενόδοξα και ατάλαντα (δίχως ανώτερες διαισθητικές αντιλήψεις για το βέλτιστο μοτίβο) με το αποτέλεσμα να μη δικαιώνει τον τρόπο προσέγγισής τους, προκαλώντας ψυχική κούραση στον αναγνώστη. Ακριβώς λόγω του ότι ένα ποίημα συσχετίζει υψηλά (θεωρητικά - κατά το βέλτιστον) δημιουργική επαγωγική λογική και διαισθητική κατανόηση κατά τη δημιουργία του, εκφράζει - σε σύγκριση με άλλες μορφές γραπτού λόγου - σε μέγιστο βαθμό και βάθος την προσωπικότητα / ιδιοσυγκρασία του δημιουργού. Η ποίηση είναι η μορφή γραπτού λόγου με το μέγιστο βαθμό δυσκολίας, γιατί προϋποθέτει την εξεύρεση μοτίβων που απαιτούν από το δημιουργό υψηλή πυκνότητα λόγου, διαισθητική σύλληψη αλγορίθμων συλλογικής μνήμης (συλλογικού υποσυνειδήτου) και κατανόηση της ανάγκης για υπέρβαση της προσωπικής ματαιοδοξίας που δύναται να οδηγήσει σε φράσεις που δεν αντανακλούν νόημα στο κεντρικό μοτίβο τόσο σχετικό όσο ίσως άλλες, που μειώνουν, επομένως, την ποιότητα του νοήματος στο ποίημα. Η ποίηση που επιτυχώς διεγείρει τη συνειδητότητα του αναγνώστη είναι εκείνη που, με δεδομένα τα παραπάνω, καταφέρνει ασυνήθιστους γάμους λέξεων και εκφράσεων που όμως δημιουργούν ελκυστικά νοηματικά κράματα και επιτυχείς ως νοητικά προϊόντα - κατά το βέλτιστον υπονοούμενες - έννοιες.

Ενόασις

Σε γνωρίζω στο μεταφυσικό γραφτό μου.
Σε μαθαίνω στο ευκταίο σενάριό μου. 
 Σε κατανοώ στο έκκεντρο έτερό μου.

Σε λατρεύω στο συνειδητό επίπεδό μου.
Σε αγαπώ στο μοιραίο χρόνο μου.

Σε θέλω στο ανένδοτο εγώ μου.
Σε χάνω στο απεχθές όνειρό μου.
Σε έχω στο πεπρωμένο βράδυ μου.

Σε κρατώ στο συνδετικό παρόν μου.

Σε αφήνω στο συγκεντρωτικό μέλλον μου.

A small token

What worlds could i have foreseen

hadn't we exhausted time together?

In what immortal labyrinths
could have my words possibly seeked refuge?
 
What pure noetic algorithms

haven't you freely brought about on me?

In what utopian awe does your horizon dwell,
how does your gaze surpass entropic linearity?

Instantly you level abysmal inhumanity,
 rationalized, raw, chaotic status quo.

Unique in transcedental grace,
a touch, you are, beyond belief..

 

Χρονικά

Αφαιρούμε ασυνάρτητες τονικότητες,
αποκεντρωμένες συμμετρώντας νότες..

Ανεμίζουμε μνήμη στο βαρύ μας καλοκαίρι,
ένοχες ομολογώντας στιγμές..

Ξεκουρδίζουμε προγράμματα ασμάτων,

ευθείες ριζώνοντας σε επίμονες στροφές..

Απαλείφουμε ρίγες στιγμάτων,

πυκνώσεις παρατηρώντας του χρόνου..

Γαιομετρία: Ο κύβος ερρίφθη, το δωδεκάεδρο ανατέλλει..
 

Humanity & the meaning of life

The quest for the meaning of life is a pathetic figment of unhappy, weak egocentrics trying desperately to rationalize the chain of their lives' events in an attempt to retain their hopes for a brighter future and comfort themselves from their daily loneliness. Human weakness, which in this regard reflects the fear of a meaningless (lacking a comprehensible by man purpose-pattern) existence, subconsciously sustains a lifelong underlying lust for a forever simplified, sympathetic and anthropocentric definition of the universe. The big question isn't whether the universe cares about our daily routine or not - not, of course - but if at all, whether the laws that govern it correlate with our existence, affecting our reactions, our actions, even our entire chain of events in our life span (meaning fate, for instance, or even the planetary interaction with our electromagnetic bodies). I find the opinion stating that in the scale / measure of eternity man's actions would pass into invisibility, if not into nothingness, at the very least pessimistic and inaccurate. Creativity, for instance, at very high levels that becomes the reason for a discovery that offers something to mankind can symbolically immortalize a person. The quest for the meaning of life ultimately derives from the fear of death, man's subconscious sense of  his own vulnerability drives him to seek sensible existential patterns in life to compensate for his mortality. Whether by theoretically realizing and accepting the above can practically release a person from seeking the meaning of life in his daily life or not is i think directly dependent upon his/her idiosyncrasy or his/her current view / perspective.

Συνέλιξη

Σε ουρανό απώτερο σχεδιάζουμε μια αγάπη,

με ώριμη συνέλιξη τέμνουμε μια ανάγκη.

"Ποτέ δε θα είσαι ελεύθερος, ποτέ σου σαν εκείνους",

το μύθευμα της μοίρας μου άκουσα μια βραδιά.

Στης κόρης μπρος το αίνιγμα βουβό το πρόσταγμά σου,

στη γνήσια πρωτόγνωρη ανέλπιστη ζαριά.

Επαγωγική και παραγωγική λογική

Η αποκλίνουσα σκέψη συσχετίζεται υψηλά με τη δημιουργικότητα και με την επαγωγική λογική (από το ειδικό λογικό σύνολο στο γενικό), από το άγνωστο σε λογικές συνθέσεις. Η συγκλίνουσα σκέψη συσχετίζεται υψηλά με την παραγωγική λογική (από το γενικό λογικό σύνολο στο ειδικό), από γνωστά δεδομένα σε σαφώς ορισμένα συμπεράσματα.

Chi

Το chi ή ζωτική βιοηλεκτρική ενέργεια υφίσταται και κυλά σε κάθε ζωντανό οργανισμό. Το chi είναι το αιθερικό ενεργειακό ανάλογο του οξυγόνου, συνεπάγεται, όσο καλύτερη είναι η κυκλοφορία του οξυγόνου στο σώμα, τόσο καλύτερη και περισσότερη είναι η κυκλοφορία του chi σε αυτό. Στους ανθρώπους και στα ζώα τo οξυγόνο μεταφέρεται στους ιστούς με τα ερυθρά αιμοσφαίρια, επομένως όσο καλύτερη είναι η κυκλοφορία του αίματος τόσο καλύτερη είναι η κυκλοφορία του chi. Η ζωτική αυτή ενέργεια γίνεται αντιληπτή ως ζεστή αύρα σε περιπτώσεις όπου αυξάνεται η ροή του οξυγόνου στο σώμα - π.χ. μετά από τρέξιμο. Άτομα που έχουν αυξήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό με διάφορους τρόπους τη ροή του chi στο σώμα τους νιώθουν μονίμως αυτή την αύρα / ενέργεια, με το επόμενο επίπεδο / στάδιο να είναι η συνειδητή κατεύθυνσή της σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος, για διάφορους λόγους. Όσο αυξάνεται η ποσότητα του chi που έχει στη διάθεσή του ένας άνθρωπος τόσο καλύτερη υγεία έχει, τόσο μεγαλύτερες σωματικές δυνάμεις και αντοχές έχει ενώ το σώμα του γίνεται κυριολεκτικά σκληρό, αντέχοντας σε μεγάλης έντασης κραδασμούς με αποτέλεσμα τότε τον λιγότερο εώς και μηδενικό πόνο, τη μικρότερη εώς και μηδενική σωματική ζημιά, ενώ παράλληλα προστατεύονται τα εσωτερικά όργανα. Ταυτόχρονα βάσει της ισχύουσας αρχής δυισμού σώματος-νου, όσο περισσότερο chi κυκλοφορεί στο σώμα τόσο περισσότερο κυκλοφορεί και στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα το άτομο να αποκτά περαιτέρω ευφυία - νοητική διαύγεια / καθαρότητα. Ένας εξαιρετικός τρόπος - άνευ προαπαιτούμενων ειδικών ασκήσεων - προς επίτευξη μέγιστης ροής chi σε εγκέφαλο και σώμα είναι μέσω της απώλειας λίπους. Το λίπος εμποδίζει την κυκλοφορία του chi στο σώμα. Απλώς και μόνο xάνοντας λίπος το άτομο γίνεται υγιέστερο, ευφυέστερο και δυνατότερο σωματικά, συνεπάγεται, η μέγιστη νοητική καθαρότητα και η μέγιστη σωματική δύναμη που μπορούν να επιτευχθούν - δίχως περαιτέρω ειδικές ασκήσεις αυξήσεως ροής chi - στον άνθρωπο λαμβάνουν χώρα όταν αυτός έχει το ελάχιστο δυνατό ποσοστό λίπους στο σώμα του. Αυτό κατά πάσα πιθανότητα εννοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες με το "νους υγιής εν σώματι υγιεί".

Πυκνώσεις και ασυνέχειες

Όσο χαμηλότερη η ευφυία, τόσο το άτομο λαμβάνει ως λογικές πυκνώσεις ενδιαμέσω μηδενικών αραιώσεων τους λογικούς πυρήνες άλλων ατόμων ως ακροατής / δέκτης, οι αποχρώσεις των οποίων (λογικών πυρήνων) τον κατακλύζουν εντελώς αδυνατώντας πλήρως να συλλάβει στις πυκνώσεις αυτές πιθανά λογικά άλματα / σφάλματα.  Όσο υψηλότερη η ευφυία τόσο το άτομο αδυνατεί ευτυχώς να κορεστεί νοητικά από τα νέα δεδομένα ενώ ταυτόχρονα συλλαμβάνει ασυνείδητα τις λεπτότερες αποχρώσεις της πιθανής λογικής ασυνέχειας του εκάστοτε πομπού.
 

Υπέρβαση

Η έννοια της υπέρβασης ορίζεται βέλτιστα (λακωνικότερα, αμεσότερα) από την ανωτερότητα ενός αποτελέσματος σε σχέση με μια δεδομένη ως δυνατή βάση. Θέτουμε τις ανθρώπινες δυνατότητες ως παράμετρο, μιας και για π.χ. την τέλεση του ίδιου έργου δύο άτομα διαφορετικών δυνατοτήτων / μέσων απαιτούν ή όχι από τους εαυτούς τους διαφορετικής έκτασης / έντασης υπερβάσεις. Ο ορθός ορισμός-κλειδί είναι υπερβατική αξία = έργο προς (/) δυνατότητες => ένα άτομο με μεγάλες π.χ. οικονομικές ή νοητικές δυνατότητες θα πρέπει να παράξει πολύ μεγάλο έργο για να υπερβεί τον εαυτό του, αντίθετα, με πολύ μικρότερο συγκριτικά έργο ένα άτομο πολύ μικρότερων οικονομικών ή νοητικών δυνατοτήτων μπορεί να καταφέρει μεγαλύτερη υπέρβαση, το οποίο και κρίνεται ως άκρως δίκαιο δεδομένης της παρούσης ανισορροπίας δυνάμεων. Η υπέρβαση εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την δυνατότητα να υπερχρονίζουμε, έστω και προσωρινά, όπου κρίνεται απαραίτητο, την αξία μας.
 

Το χαρτοκούτι

Χαρτοκούτι γεμάτο χαοτικά κοινόβια,

προσεκτικά σε έβγαλαν από τη ντουλάπα.

Τους προσφέρεις τα γραφικά σου τραπουλόχαρτα,

μιας επίκτητης, χειροποίητης απαρχής.

Ποιά απ'τις εποχές τους 

σε περιμένει όταν αδειάσεις;

Πανανθρώπινα

Εώς πότε θα χρειάζεται να δικηγορεί ο λογισμός μας
υπέρ της πανανθρώπινης ιδέας, της δημιουργικής μέριμνας;

Εώς πότε θα πρέπει να διώχνουμε αποσαθρωμένες αντιθέσεις

και σάπιες έξεις από την προσωπική μας έννοια;

Χαοτικό καθαρτήριο μικρών, φτωχών ολοκληρωμάτων,

τα τούβλα σου υποχωρούν σιγά σιγά..

Περι-οριστικής εγωπάθειας

Η λογική τεκμηρίωση - στην πλειονότητα των περιπτώσεων - κατοικεί σε ανθρώπινη οπτική κατά πολύ ευρύτερου λογικού ορίζοντα από αυτόν της λογικά περιορισμένης εκ του υπερεγώ εν πλήρει συνειδήσει ατομικότητας, γιατί ενίοτε προαπαιτεί υπομονή αλλά και αυτοπεποίθηση σε φυσική και όχι σε υπερφυσική ένταση με αποτέλεσμα να λαμβάνει χώρα / παρουσιάζεται μονάχα σε σκέψη και λόγο ιδιοκτητών τέτοιου ευρύ λογικού φάσματος. Η μόνη ως επί το πλείστον - μετά από ενσυναισθητική ανάλυση από αντικειμενικό σύστημα αναφοράς - υπεροχή των επιχειρημάτων ενός εγωμανή από έναν άλλο - εννοώντας ελλείψει τεκμηρίωσης - είναι το δυστυχές αισθητικό προϊόν στο νου του πρώτου της πεποίθησης για την ποιοτική ανωτερότητα του λόγου του πρώτου έναντι του δευτέρου.

Η στροφή

Το φιλί σου σε μύθο που ποτέ δεν αγνόησα, 

η ματιά σου στη σκέψη μίας ξένης αυγής.

Το άρωμά σου σε στροφή που μοιραία προσπέρασα,

για τα πρώτα στοιχεία μίας άλλης αρχής.

Με δέος

Στην ακτή σου αναζητώ τη νεότητα

ενός θετικού δειλινού.

Γυναίκα εσύ, μου έμαθες 
τον αδέσμευτο ανδρισμό.

Με ατσάλινη παρρησία βρέθηκες 

στις στιγμές μου.

Με αδαμάντινη παρουσία προνόησες

 τις ανατροπές μου.

Με δέος σε σκέφτομαι, άρα
σε μένα πάντα υπάρχεις.

 

Ένοχος

Με σφιχτοδεμένη τη λεκτική σου αίρεση,

 χαλαρώνεις τη λογική σου ενοχή.

 Χαμένος ο μιγαδικός σου Ίκαρος,

ριγμένη πάλι η αργή σου ηθική.

Η προμνησία είναι ο αγγελιοφόρος του σπειρώματος του χρόνου.

Αλήθειας έλευσις

Τέλμα απαρέγκλιτο ηχεί το κόμπιασμά σου,

ποιός όλεθρος παρατηρεί το μέγα πέρασμά σου;

Ποιό τέλος αδιάκριτο φωλιάζει στην ηχώ σου;

Σε λυρική διατύπωση μειδιάζει η συνήθεια,

με ελεύθερη αντίληψη κατεύθασε η αλήθεια.

Μίτος του μύθου

Κλίμα σηπτικό, αρθρώσεις σε σχοινιά,

 τελεία σε φως άνομο, ασκός με παγανιά.

Προδόρπιο το μύθευμα σε μίτο αρωγό,

αόρατη αντίδραση σε έννομη Αργώ.

Στη δεύτερη διάσταση απάντηση στο φόβο,

στην πρώτη δε κανονική, απόδραση του νου.

Σε κύκλο ολοκλήρωσης το χρονικό του μύθου,

με πεπρωμένο άνεμο της γαίας ο παρών.

Once again creating the libra-rian's synthesis..
 

Κίνηση στο χρόνο

Άυλο αίνιγμα παρέχουν

τα γελαστά σου κύματα..

Η κίνησή σου συντροφιά στο χρόνο,
η νόησή σου ευωδιά στην όαση..

Ζυγός δεν υπάρχει που να μετρά
το σχετικό σου κέντρο..

Η έννοιά σου πάντα φώτιζε 

την αξία της τέχνης, μαθαίνω..

Με τιμή υπέρβια λαμβάνουμε

γαιομετρικές συλλήψεις..

Ίσως κάποτε να μοιραστούμε 

λίγη κίνηση στο χρόνο..

Μνήμη

Ποιά αξία αντανακλάς συλλογική μνήμη;

Πόσων ανθρωπίνων συνθηκών αποτελείς βασικό αντιδρών;
Ποιά ικανή και αναγκαία αρχή σε αναγνωρίζει ως κλείδα εξέλιξης;

Μοναδική γονιδιακή εγγραφή το προϊόν. 
Υπέρμαχος, πάντα, συγγενικών παραμετρικών παραλλαγών.

Τρομερή εκδοχή ο κώδικας της γενετικής μηχανής.

Εσύ, εφηρμοσμένη αξία, μέγιστη Ανδρομέδια συλλογική μνήμη!

Πανεύκολα

Aτάκτως ερριμένες οι λέξεις σου

συγκλίνουν σε δύσοσμη αρχή.

 Η γοερή ματαιοδοξία σου παρελαύνει γρηγορότερα

κι απ'το σκοτάδι της κριτικής σου στειρότητας.

Τα μάτια μου άλλαξαν εύκολα πολικότητα..

Τοξική αποσκευή

Ξέρας ταξίδι αυχενικό στηρίζει την καρδιά σου,

ποιό τέρας αγγελόφωνο ηχεί μες στα μυαλά σου;

Παράφωνα χαμογελά η άμοιρη ψυχή σου,

ποιός κράτωρ πάλι έπεισε το παγερό κορμί σου;

Το μέλλον σου στ' απόνερα, στη λήθη το παρόν σου,

ποιά μνήμη αιμοκάθαρσης παρακαλεί το εγώ σου;

Πολύ αργές προσπάθειες στη χαραυγή εντός σου,

ποιάς ελεύσης το σάλπισμα ζητά το παρελθόν σου;

Παλμική αντιγνωμία

Σε τοξική κατάθλιψη βουλιάζει η ορμή σου,

σε βούρκο - τέρας ενοχής αδειάζεις την πνοή σου.

Το σύστημά σου αλλεργικό, εντός - εκτός διχόνοια.

Σε παλμική αντίδραση, θολή βάση σε πρόνοια.

Σε σκάλα έργου ανέβηκες, δίχως περίσσεια σθένους,

τις ευκαιρίες άδραξες, πάντα μετανοιωμένος.

Άνευ επιστροφής

Προς τί η ρήξη με το ομονοιακό παρελθόν σου;

Προς τί η ύπαρξη μιας χειραφετημένης ηθικής;

Προς τί η υποταγή σε όξινα τέλη;

Προς τί η δικηγορία σου στον οροθετικό εφιάλτη;

Προς τί η πίστη σου στην οργανωμένη εντροπία;
 

Άρρητος σύνδεσμος

Αόρατη καινοφανής κυκλωτική υπόθεση,

σπειροειδείς εκφράσεις της σε νοητό επίπεδο.

Στερήσεις λήθης μαθηματικές,

δυνάμεις αδιάσπαστες, αιώνια αθροιστικές.

Του νου μας πεπρωμένο πάντοτε η μερική ευθύνη,

ο χρόνος βάσης καύσιμο των πιθανών αρχών.

Δεν τίθεται διαστατικά διαθέσιμο το ανάγνωσμα,

παρά άρρητα λογίζεται σε ον φρακταλικό.

Σφαίρα από πάγο

Παράταιρη διαμόρφωση με ουρανό ατελέσφορο,

ελεύθερη ελπίδας βούληση σε πεπρωμένο αχνό.

Σαρωτικό διάγγελμα θεριεύει στον αφρό του,
κίνδυνος που δαμάζεται στης μοίρας τον αέρα.

Το ίχνος της μηδενικό, το χρέος τους αιώνιο,

αμόρφωτη αναλαμπή σε έδαφος ισχνό.

Αναιμικό το νόημα χάραξης της τροχιάς τους,

διαφανή κρατούμενε μιας παγωμένης σφαίρας..

Προσπέρασε παράπλευρο προκάλυμμα πολλών,

με αφύπνιση συνέθεσε τα νιάτα της ημέρας.

Random

- Το έργο που οφείλει την ύπαρξή του στην πρόκληση ψυχικής ευφορίας και αγαλλίασης, πρέπει αφ' ενός να παρατηρεί τη μορφή του και όχι να λειτουργεί με σκοπό εκείνη και αφ' ετέρου να συγκεντρώνεται στη διαισθητική κατανόηση / ανίχνευση αλγορίθμων συλλογικού υποσυνειδήτου.

- Η αυταρέσκεια συναρτήσει χρόνου, συγκεντρώνει συνείδηση και συνειδητότητα στο εγώ, κατατρώγοντας πιθανές ατομικές υπερβατικές οπτικές της ιδιοσυγκρασίας, εκφάνσεις της εξέλιξης.

- Είμαστε, συναρτήσει χρόνου, άθροισμα αντιδράσεων σε σύνολο στιγμών. Η ίδια η γενικότερη οπτική μας για τη ζωή χρωματίζεται σε επίπεδο στιγμής, από συναισθήματα ή / και λογικά νοητικά σχήματα που αναδύονται επειδή συνοδεύουν παρελθοντικές μνήμες, κατά τη βίωση μιας κατάστασης παρόμοιας με μια παλαιότερη. Αυτό συνεπάγεται μια νοητική (λογικού πυρήνα) αποκέντρωση που χαρακτηρίζει την ιδιοσυγκρασία μας.

- Η τάση εμφάνισης στο νου συνειρμών με περιεχόμενο αντίθετο από ό,τι παρουσιάζεται ως τελικό συμπέρασμα ή έστω ως κύριος λογικός πυρήνας μιας κατάστασης, είναι έμφυτο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης και εκφράζει την ευθύτερη, αμεσότερη και απλούστερη οδό που χρησιμοποιεί το υποσυνείδητο, το διπολικό κλίμα αντίθετων ροπών, για να απελευθερωθεί από επιβαλλόμενες λογικές νόρμες. Η συνοδευόμενη αμυδρά ευχαρίστηση κατά την εμφάνιση των συνειρμών αυτών αφορά στη / αντανακλά τη σκοτεινή μας πλευρά που αρέσκεται να ανθίσταται σε προϊόντα λογικής συνοχής και πολλές φορές ηθικής ακεραιότητας.

- Το εγώ πείθει λανθασμένα τον ηπαρμένο ότι είναι ιδιοκτήτης της χρυσής τομής της λογικής ακρίβειας και της νοημοσύνης, με τον τελευταίο να συμπεριφέρεται με μηδενική ανοχή στους νοητικά κατώτερους και με άρνηση και αυθυποβολική (υπερ)βολική εθελοτυφλία σε πνευματικά ανώτερες εκφράσεις ατόμων πιθανόν ευφυέστερων από εκείνον. Κλασσική έκφανση της δεύτερης περίπτωσης είναι η σύγκριση της νοητικής αίσθησης του αλαζόνα από εκείνον ως αποτέλεσμα της ενδοσκοπικής τετελεσμένης ανίχνευσης με την έκφραση / λογικό προϊόν (π.χ. προφορικός λόγος) των άλλων, με σκοπό την τεκμηρίωση της ανωτερότητάς του. Το πρόβλημα / λογικό παράπτωμα και δε συμμαζεύεται είναι η μεγάλη διαφορά "μορφολογικής σύνθεσης" μεταξύ σκέψης και έκφρασης. Με σταθερό σύστημα αναφοράς (σύγκριση νοητικών επιπέδων σκέψης και έκφρασης του ιδίου ατόμου και όχι σκέψης ενός και έκφρασης άλλου) καταδεικνύεται προφανώς από τον παρατηρητή μια διαφορά ποιοτικής φάσης μεταξύ σκέψης και έκφρασης, πολύ δε περισσότερο μεταξύ "αίσθησης" για το νοητικό επίπεδο του παρατηρητή και έκφρασης αυτού, τόσο λόγω της κατανάλωσης βιοηλεκτρικής ενέργειας κατά τη μετάφραση σκέψης σε έκφραση, όσο και λόγω του ότι - σε αρκετές περιπτώσεις - εώς και την εκστόμιση της πρώτης λέξης το κέντρο ελέγχου του λόγου δεν "εργαζόταν" (πρώτη απόπειρα λογικολεκτικής έκφρασης) με αποτέλεσμα το λεκτικό μπέρδεμα να περιμένει στη γωνία.. Ο αυτοσεβασμός, η αξιοπρέπεια και η αντικειμενικότητα προαπαιτούν να καταγραφεί από τον παρατηρητή η "αίσθηση" για το νοητικό του επίπεδο αλλά και η πρόταση που έλαβε χώρα από εκείνον, για μια λογικά συνεκτική αντιστοίχηση. Επαληθευτικά, φανταστείτε το νοητικό επίπεδο σκέψης του ατόμου με ενδείξεις υψηλού λογοπροφορικού επιπέδου.. Δύναται, βέβαια, ένα άτομο πολύ υψηλής π.χ. λογικομαθηματικής ή χωρομετρικής ευφυίας να μην έχει πολύ ανεπτυγμένο το κέντρο ελέγχου του λόγου, αλλά οι περιπτώσεις μεγάλης διαφοράς επιπέδου (π.χ.) αυτών των κέντρων με τη λογικολεκτική είναι σχετικά λίγες, γενικά, μπορούμε να αντλήσουμε ποιοτικά και ποσοτικά επαρκή δεδομένα για το πνευματικό επίπεδο ατόμων από την πυκνότητα / ποιότητα του λόγου τους.

- Η συνειδητότητα αυξάνεται σε κάθε περίπτωση αντιμετώπισης μιας κατάστασης κατά την οποία ο εγκέφαλος λαμβάνει νέα δεδομένα. Το επίπεδο αύξησης εξαρτάται από την ευφυία αλλά και από την προσωπικότητα του ατόμου συναρτήσει της φύσης αλλά και της πολυπλοκότητας του περιεχομένου της εν λόγω κατάστασης. Σε κατάσταση επικαλούμενη τη λογική, αύξηση συνειδητότητας και ευφυία λειτουργούν συνήθως αντιστρόφως ανάλογα, μιας και η συνειδητότητα αυξάνεται περισσότερο όταν ο εγκέφαλος αντιμετωπίζει λογικά δεδομένα που τον υποχρεώνουν να προσεγγίσει τα νοητικά του όρια. Σε κατάσταση επικαλούμενη το συναίσθημα, όσο πιο συναισθηματικός είναι ο άνθρωπος τόσο συνειδητότητα και ευφυία τείνουν να σχετίζονται με ευθεία αναλογία (ένας πολύ ευφυής και ταυτόχρονα πολύ συναισθηματικός άνθρωπος θα επηρεαστεί πιο εύκολα σε μία κατάσταση επίκλησης συναισθήματος από έναν το ίδιο συναισθηματικό αλλά λιγότερο ευφυή, γιατί λαμβάνει εντονότερα και ευκολότερα τις αποχρώσεις των συναισθηματικών δεδομένων). Όσο πιο λογικός, αντίθετα, είναι ένας άνθρωπος (αντιμετωπίζει ασυνείδητα αρχικά την κατάσταση με λογική και όχι συναισθηματικά), σε μία κατάσταση συναισθηματικής φύσης, ένας ευφυέστερος άνθρωπος θα επηρεάζεται συνήθως λιγότερο από έναν λιγότερο ευφυή (αύξηση συνειδητότητας και ευφυία σε αντίστροφη αναλογία) γιατί θα δύναται να εκλογικεύσει και να αντιπαρέλθει ευκολότερα μια συναισθηματική επίκληση. Βέβαιο είναι πως λαμβάνοντας νέα δεδομένα, ο εγκέφαλος αυτόματα - αναλόγως της φύσης τους - τα κρίνει με αποτέλεσμα να εξέρχεται από τη λεγόμενη no mind state, να γίνεται, επομένως, ευεπηρέαστος στην κατάσταση αποδοχής νέων δεδομένων ως αληθή. Όσες περισσότερες ομάδες λογικών συνόλων - δεδομένων σε λογική και χρονική συνέχεια κρίνει ως ψευδείς, τόσο πιο επιρρεπής θα είναι στο να κρίνει τις αμέσως επόμενες ως αληθείς. Ελάχιστοι άνθρωποι στον κόσμο έχουν τη δυνατότητα να ανθίστανται (παραμένοντας συγκρατημένα υποψιασμένοι) στην επιρροή πολλών και αληθοφανών αλληλοσυσχετιζόμενων ως προς το περιεχόμενο και σε άμεση χρονική συνέχεια ψευδών δεδομένων, γιατί ο εγκέφαλος κατανοεί ευκολότερα τη / αρέσκεται στη φύση της διπολικότητας, συνεπάγεται, όσο περισσότερα τα εν συνεχεία ψεύδη που αλληλοσυνδέονται σε κάποια βάση, τόσο ευκολότερα το άτομο θα λάβει την τελευταία ομάδα δεδομένων ως αληθή, έχοντας ήδη "ικανοποιήσει" την υποψία του αναλύοντας και οριοθετόντας μορφή, δομή και περιεχόμενο του ψεύδους.

- Δεδομένου του γενικότερου μέσου όρου πολυπλοκότητας των πιθανών εννοιών και της λογικής των καταστάσεων των άμεσα συσχετιζόμενων με κοινωνικά προς επίλυση θέματα / προβλήματα και του μέσου όρου νοημοσύνης των ανθρώπων, στη μειοψηφία μόνο των περιπτώσεων ο νους αδυνατεί να αναλύσει μία έννοια επειδή έχει υπερκορεστεί νοητικά. Αντιθέτως, η αρνητική συνοδεύουσα αντιπαραγωγικές αισθήσεις και αρνητικά συναισθήματα προδιάθεση, η επιφερόμενη λόγω π.χ. φόβου, έλλειψης αυτοπεποίθησης κ.τ.λ. δίνει άμεσα εντολή στον εγκέφαλο ότι αδυνατεί να χειριστεί / επεξεργαστεί την έννοια με αποτέλεσμα την αλυσιδωτή αντίδραση περαιτέρω αρνητικών αισθημάτων και φυσικά της βεβαιότητας για την αδυναμία κατανόησης της έννοιας του προβλήματος. Οποιοσδήποτε και αν είναι ο λόγος δημιουργίας συσχέτισης στο νου εννοιών με πάσης φύσεως αρνητικότητα, βέβαιο είναι πως το αμάλγαμα προσέγγισης εννοιών και νοητικών δυνατοτήτων και όχι μόνο οι δεύτερες αποτελεί το όπλο αντιμετώπισης διαφόρων προβλημάτων. Η μέγιστη εκμετάλλευση των νοητικών δυνάμεων του ανθρώπου λαμβάνει χώρα όταν το πρόβλημα αντιμετωπιστεί με μηδενική αρνητικότητα και εκτός αυτού, στη μέγιστη πλειοψηφία των περιπτώσεων, με τελείως διαφορετικό λογικό τρόπο από αυτόν της τελευταίας αποτυχημένης προσπάθειας. Μία εξαιρετική μέθοδο οπτικής αποτελεί η συσχέτιση των παραμέτρων του προβλήματος με οντότητες δυνατές προς επεξεργασία, κατά τη νοητική κατανόηση του ατόμου.

- Εάν υπάρχει μία εξαίρεση στον κανόνα που θέλει τα θεματικά επίκεντρα της ματαιοδοξίας μεμπτά, που δικαίως λόγω υπέροχης υπεροχής / φύσης / δομής αυτοαθωώνεται ως σχετικά άμεμπτο αυτό είναι η νοημοσύνη, η σημαία της ανθρώπινης εξέλιξης. Ο σημαιοφόρος αυτής είναι ίσως ο αμεσότερος και ταυτόχρονα ο πληρέστερος τρόπος, επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων και ικανοποίησης των διαπροσωπικών σχέσεων, ο προφορικός λόγος. Είθισται εδώ ο σημαιοφόρος να θεωρείται - εντελώς δικαίως - ότι αντανακλά χαρακτηριστικά της σημαίας. Άτομα χαμηλής εώς μέσης ευφυίας αδυνατούν να αντιληφθούν / κατανοήσουν διαισθητικά με την ανεπαρκή ενδοσκοπική συναισθηματική νοημοσύνη τους ποιά είναι τα στοιχεία αυτά του προφορικού λόγου που ως φάροι καταδεικνύουν αναμφίβολα υψηλή ευφυία και δικαίως (αδυνατούν), μιας και μόνο ως ωραία δικαιοσύνη κρίνεται η - σχεδόν - ευθεία αναλογία κατανόησης των χαρακτηριστικών της υψηλής ποιότητας προφορικού λόγου και η κατοχή υψηλής λογικολεκτικής ευφυίας. Η - έστω μικρού εύρους - διακύμανση στην ευθεία αναλογία μεταξύ των δύο τελευταίων εννοιών, συνεπάγεται αμέσως την αξιοπρεπή αξία της σημασίας της ανάλυσης των χαρακτηριστικών αυτών προς βελτιστοποίηση της αντανάκλασης της ευφυίας του εκάστοτε ατόμου μέσω του προφορικού λόγου. Μία καλή προσέγγιση του θέματος αφορά στην ανάλυση δύο αρχών τα προϊόντα των οποίων λειτουργούν στο δέκτη / ακροατή ως αντανακλάσεις του νοητικού επιπέδου του λόγου του ατόμου. Η πρώτη είναι η ικανότητα του ατόμου να αντιλαμβάνεται έννοιες, να συγκρατεί στο νου του νοητικές εκφράσεις, νοητικά σύνολα και νοητικά επίπεδα και να επεξεργάζεται οντότητες σε βάθος, με ακρίβεια και με ταχύτητα συναρτήσει της πολυπλοκότητας αυτών. Η δεύτερη αρχή είναι η πληθώρα λέξεων που έχει στη διάθεσή του το εκάστοτε άτομο, το λεξιλόγιό του. Η αρχή αυτή αποτελεί τη γεννεσιουργό αιτία του εντροπικού - πολλές φορές αγεφύρωτου - χάσματος πομπού - δέκτη, όσον αφορά τα αναγκαία και ικανά δεδομένα του δέκτη σχετικά με το συμπέρασμα που αφορά στην ευφυία του πομπού, μιας και ο δέκτης λανθασμένα θεωρεί ως ικανή και αναγκαία συνθήση για την παρουσία υψηλής ευφυίας το άκουσμα απλώς μερικών περίπλοκων γραμματικά λέξεων ή μερικών λόγιων εκφράσεων ή κάτι παρεμφερές. Το λεξιλόγιο γίνεται πλουσιότερο κατά την πάροδο των ετών με αποτέλεσμα το άτομο να έχει περισσότερες πιθανότητες να διαφανεί ως ευφυέστερο από ότι ίσως είναι μιας και οι περίτεχνες λέξεις λανθασμένα αναμφίβολα στο νου πολλών καταμαρτυρούν δείγματα υψηλής ευφυίας, δίχως να σημαίνει βέβαια ότι καταδεικνύουν το αντίθετο. Η αλήθεια είναι ότι η υψηλή ευφυία ταυτίζεται με την πρώτη αρχή η οποία περιλαμβάνει κατ' αναλογία με το πέρασμα του χρόνου τη δεύτερη, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων όμως δυστυχώς την ταυτίζουν με τη δεύτερη και μόνο κι αυτό γιατί είναι ευκολότερο για τον εκάστοτε άνθρωπο του χαμηλού εώς μέσου νοητικού επιπέδου να δεχτεί ως αντανάκλαση ευφυίας μια π.χ. λόγια έκφραση, πρώτον επειδή δύναται να μάθει μια τέτοια έκφραση και έτσι ασυνείδητα το εγώ του του παρέχει την ελπίδα πως μέσω αυτής της (εύκολης) διαδικασίας θα αποδείξει τις υπερεπαρκείς του δυνατότητες και δεύτερον γιατί άτομα αυτού του νοητικού επιπέδου δε μπορούν καν να κατανοήσουν τί αποτελεί πρόκληση / δύσκολο - σπάνιο επίτευγμα στον τομέα νοημοσύνη και τί όχι: Το ότι η ευφυία ταυτίζεται με την πρώτη αρχή βασίζεται στο ότι για το νου και κατ' επέκταση για την ίδια την ευφυία του ατόμου αποτελεί πρόκληση η πολυπλοκότητα των λογικών εννοιών και η συχνότητα μετάβασης των λογικών επιπέδων (πυκνότητα λόγου) που αντιπροσωπεύεται και διαφαίνεται από το συνδυασμό των εννοιών των λέξεων και όχι από τον αριθμό των συλλαβών μιας π.χ. λόγιας λέξης που περιλαμβάνεται σε φράση με συνολικό απλό νόημα. Αυτό είναι το συνηθέστερο σφάλμα και των ευφυών ακόμη ατόμων, η "πίστη" στην περίτεχνη λέξη - φράση. Κάθε νόημα αντιπροσωπεύεται βέλτιστα από έναν συγκεκριμένο αλγόριθμο, από μια ακολουθία, δηλαδή, λέξεων με λογική συνέχεια, το αν κρίνεται αναγκαία μια απλή ή μια γραμματικά περίπλοκη λέξη εξαρτάται αποκλειστικά από τις ανάγκες του νοήματος, η αντικειμενική οπτική και η απελευθέρωση από συμπάθειες (ή και αντιπάθειες ως αποτυχημένο ξεκάρφωμα) προς τις περίπλοκες λέξεις βοηθά στην εξεύρεση του καλύτερου δυνατού αλγορίθμου, της ακολουθίας, δηλαδή, εκείνης που ευνοεί τη βέλτιστη μετάβαση του νοήματος από πομπό σε δέκτη, εννοώντας αυτή με το ελάχιστο δυνατό λογικό σφάλμα. Η διαρκής χρήση περίπλοκων εκφράσεων και περίτεχνων λέξεων, εκτός του ότι απομακρύνει τον εκάστοτε ιδιοκτήτη του από το βέλτιστο αυτό μοτίβο, καταδεικνύει στον δέκτη άκρατη ματαιοδοξία και επιτήδευση από πλευράς πομπού με αποτέλεσμα να καθίσταται απωθητικός ο λόγος του τελευταίου στο νου του ακροατή. Η αντίθετη κατάσταση, η ακολουθία απλών εκφράσεων σε σειρά σε βάθος χρόνου είναι το ίδιο λανθασμένη, γιατί δεν προσεγγίζει τη βέλτιστη αντιπροσώπευση του επιθυμητού νοήματος (στατιστικά, συναρτήσει χρόνου θα απαιτείται μια περίτεχνη έκφραση). Και εδώ η χαμηλή ποιότητα του λόγου είναι αυτή που κρίνεται άξια ενοχοποίησης απλώς ταυτόχρονα συνηθίζεται τέτοια πυκνότητα λόγου να συνοδεύεται από φτωχό λεξιλόγιο. Αντίθετα, η υψηλή συχνότητα εναλλαγής απλοϊκών λέξεων - φράσεων και περίπλοκων στον προφορικό λόγο προκαλεί ψυχική ανάταση στον ακροατή ως πολύ ελκυστικό μοτίβο, λόγω ασυνείδητης συνειδητοποίησης του τελευταίου τόσο για την απελευθέρωση του πομπού από τη ματαιδοξία του και από τη ματαιότητα της ψευτοκουλτούρας όσο και για τη σύλληψη του πομπού ανώτερων νοητικών εμπνεύσεων που αδιαφορούν πλήρως για μετρίου επιπέδου λεκτικές δομές.

- Δεδομένης της λογικής βάσης της νόησης και της διαισθητικής βάσης της δημιουργικότητας, οι δύο αυτές έννοιες συσχετίζονται χαλαρά / χαμηλά, συνεπάγεται, δύναται δημιουργικά άτομα να μην έχουν πολύ υψηλό δείκτη ευφυίας, ταυτόχρονα όμως ένας τουλάχιστον αξιόλογος δείκτης νοημοσύνης απαιτείται για να είναι κάποιος δημιουργικός σε πολύ υψηλά επίπεδα.

- Η αθανασία κρύβεται στις πολυεπίπεδες συνθέσεις και εκφράσεις της προσφοράς που εμπεριέχει πάσης μορφής έργο (π.χ. καλλιτεχνικό) που υπερβαίνει την ατομικότητα του δημιουργού και προκαλεί ψυχική ευφορία ή / και νοητική ανάταση στους δέκτες, τόσο γιατί πλήθος ατόμων θα θελήσουν να εντρυφήσουν στη βιογραφία του δημιουργού του έργου της αρεσκείας τους όσο και γιατί μέσω του έργου αυτού ο δημιουργός παραθέτει / αποτυπώνει γνησίως μέρη της ιδιοσυγκρασίας του, με αποτέλεσμα να αποθανατίζει αυθεντικά την προσωπικότητά του και, κατ' επέκταση, εμμέσως και συμβολικά, να ζει αιωνίως. Σε πλήρη αντίθεση με το έργο, ένα ονοματεπώνυμο από μόνο του δεν αντιπροσωπεύει τίποτα.

- Είναι μοναδική σε κάθε άτομο η απόχρωση της ιδιοσυχνότητας των σε τετελεσμένη ακολουθία χρονικών στιγμών του. Συλλαμβάνουμε νοητικά το προεπιλεγμένο μας αυτό μελλοντικό σενάριο ως ένα ελκυστικό αισθητικά μοτίβο το οποίο εύκολα γνωρίζουμε ότι δυνάμεθα να βεβαιώσουμε / πραγματοποιήσουμε. Αντίθετα, πολλές φορές, σκεπτόμενοι ακραίες πράξεις άλλων προσώπων διαισθανόμαστε τη δυσκολία που χαρακτηρίζει η πραγματοποίηση μιας τέτοιας πράξης από εμάς, το οποίο και συμβαίνει γιατί κάτι τέτοιο βαίνει εκτός του δικού μας μοιραίου σεναρίου. Ταυτόχρονα, προφανώς, η πράξη εκείνη είναι για το εν λόγω άτομο κατ'αναλογία με τις δικές μας το ίδιο εύκολη προς πραγματοποίηση. Δεν επιλέγουμε μεταξύ υποψήφιων μελλοντικών σεναρίων σε ορισμένες κομβικής χρονικής σημασίας στιγμές (μερική ελεύθερη βούληση) αλλά ολόκληρη η ακολουθία γεγονότων, από επίπεδο συνειρμών εώς επίπεδο δράσεων είναι προδιαγεγραμμένη, ορισμένοι άνθρωποι, μάλιστα, δύνανται σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές να διαισθανθούν (deja vu) το κλείσιμο ενός κύκλου στο σπείρωμα του χρόνου.

Καταληκτικά υποτροπιάζουσα η απάθεια, βουλιμικά αντιπαρέρχεται "συμπλεκτικά" παράθυρα.
 

The free radicals terminator evolves via the next random endeavor..
 

Για τη Μαρία

Έκφανση ποιήσεως στο νου της ερμηνείας,

περιοδικά αναχαιτίζει εντροπικούς αυτοσκοπούς.

Πολυδύναμη τέχνη δημιουργεί το έργο σου,

ελεύθερο δέος ακολουθεί την ιστορία σου.

Προδρομικώς παραβατικό το υπολειπόμενο γονίδιο,

συλλογικά καταλύει νουθετημένες κινήσεις.

Υπόξινη διακύμανση σε χάσμα φάσεών μας,

τονίζει ασύμμετρες τροχιές στην προσωπική μας γέφυρα.

Δυναμικός χρόνος μελετά τη σκέψη σου,

αμέθυστη υπέρβαση ορίζει την ισχύ σου.

Πρωτογενής διάσταση το φως της ύπαρξής σου,

ενδογενώς μοναδική η ζωτική σου έννοια.

Distorted tranquility

Distorted tranquility in absence of their incidents,

qualified humility their object of applause.
 

Abiding little arrogance in crude associations,

inhibited white reasoning in brought about law.
 

Enslaved inner discrepancies dictated and endured,

divergent ageless qualities aligned once before.
 

Pragmatic in your excellence our graceful hindered try,

engraved in agility our severed truth or lie. 
 

Άγνωστε ταξιδευτή

Επιβάτη της τυχαίας νύχτας,

εραστή αρχαίων παραδείσων!
         

Παραβάτη της μοιραίας παραβολής,

επισκέπτη της ελεύθερης γραμμής!
      

Ερευνητή του άπιαστου χρόνου,

δικαστή της σχετικής σπείρας!

Φωτογράφε των φορτικών ροπών,

υποβολέα των μεγίστων λέξεων!

Υπερβάτη της κρίσιμης μάζας,

παρατηρητή της σκοτεινής ενέργειας!
       

Σχοινοβάτη της ενοχικής ακρίβειας,

πανεπόπτη του λογικού ορισμού!
       

Άνεμε της μουσικής ολοκλήρωσης,

φορέα του γεωμετρικού τόπου!
        

Ιστορικέ της αναλογικής στιγμής,

πανεπιστήμονα του υπέρμετρου λόγου!