Η δημιουργικότητα απαιτεί περισσότερο κατάλληλη οπτική ή έστω κατεύθυνση και λιγότερο αρκετή ποσότητα καυσίμου.
 

Είσαι αρκετά καλός όταν δεν απαιτείς το καλύτερο από όλα για να δεις το καλύτερο από σένα αλλά απλώς το καλύτερο από σένα για να δεις ότι δεν είσαι ο καλύτερος από όλα.

Άρρητη εσοχή

Δεδομένης της άνωσης η αλήθεια σε άρνηση,

η λήθη αναρρώσιμη μουλιάζει στις εικόνες,

κεκλιμένη διάρκεια με την ελπίδα άνιση,

σε πυξίδα διάκενη κρανιοφόροι αγώνες.

Ανάγνωση του σχετικού στην κρύα λογική

δημεύει το απόλυτο στις όψεις του προσήμου,

λιγνή διαπαιδαγώγηση σε φόρα φιλική

θα ελαττώνει διαφορές σαν κάτοψη στη γη μου.

 

Αρχική ανασκόπηση προηγείται του χρόνου

 όταν αργούν τα βλέφαρα να ανοίξουν την ανάγκη,

εξάνθημα στη σήψη του τελευταίου φόνου,

μα δροσίζεται το ξανθό στο ιδεατό ρυάκι.

Συντηρείς την εκτίμηση της παγωμένης στάλας,

προνοείς αναμένοντας το γενικό ποτό,

σε παίζει το ανάκλινδρο της στοιχειωμένης μπάλας,

όταν το απροσδιόριστο δηλώνεται πλωτό.

Με ζύμωση της μνήμης ο κόσμος είναι αχνός,

δεν κλείνει το επίπεδο για μια στυφή παρτίδα,

δε διχαλώνει ο άνεμος όταν γελά ο καπνός,

η εσοχή είναι άρρητη με βάρκα την αχτίδα.

Στεγνό ανυποχώρητο με άρωμα κουτάλα,

της φιλαλήθειας τα χαρτιά στην όαση λιμνάζουν,

δεν περνάς και δε ντύνεσαι στης σύσπασης τη σάλα,

οι δέσμες σε φωτίζουνε μα τα κβάντα σε σκιάζουν.
 

Υποκειμενική και αντικειμενική αλήθεια

Η υποκειμενική αλήθεια είναι η αντανάκλαση της συνέλιξης επιπέδων που δημιουργούνται από τις ιδιοσυχνότητες της ατομικότητας, η αντικειμενική αλήθεια είναι μια ευθεία παράλληλη στο μονοπάτι της αρχής, με την απόσταση μεταξύ τους να αποτελεί τη διαμόρφωση της διαφοράς μεταξύ του απώγειου της ανθρώπινης απόχρωσης και της τέλειας οικουμενικής πραγματικότητας.

Το κλειστό ανάγλυφο

Τις φλόγες στο θεώρημα της ράμπας

βλέπουνε οι τριγμοί του δίπατου ληστή,

παράσταση στη θυμηδεία της λάμπας,

και με χαλκά στον τένοντα ζυμώνει η αστή.

Πηγή από τα σίδερα βλέπεις μέσα απ' την άμμο,

ανοίγει το διπλό χρονικό στις νύχτες του αγωγού,

τυχαία ανασκόπηση που πετάγεται χάμω,

χρονολογεί στην κόψη δυο τέκνα αρωγού.

Μη μου λιμνάζεις κάθαρση, τα οίκω μη εν δήμω,

η ένωση κι αν έμαθε θαμπωτική αρχή,

δεν έδωσε ανάσταση με ρίμα για να κρίνω,

δεν κράτησε τον πάπυρο σε άλογη βροχή.

Μου δείχνει η ανάγκη το επίπεδο χρώμα,

η πλουμιστή επίκληση μαθαίνει το χωνί,

ταιριάζει το κλειστό ανάγλυφο στο χώμα

όταν η ιστορία δεν κρύβει τη φωνή.
 

Οργάνωση εννοιών και αποτελέσματα

Προκαλούν τα αντιδρώντα εννοιών την ίδια επιρροή στο συνειδητό με τις βασικές αυτές έννοιες ή όταν οι αυτές διαμορφώνονται ως οντότητες στο νου (π.χ. αυτοεκτίμηση) επηρεάζουν διαφορετικά την ψυχοσύνθεση; Αλλιώς, το ον του συνόλου των μερών αλληλεπιδρά με τον πυρήνα με τον ίδιο τρόπο με τα μέρη ή όχι; Η αυτοεκτίμηση, για παράδειγμα, δύναται να αποτελείται από υπερηφάνεια, αυτοπροσδιορισμό, αναγνώριση κ.α. Εάν έχουμε εδραιώσει και οργανώσει την αυτοεκτίμηση στο νου με αποτέλεσμα να δρα ενεργητικά σε καταστάσεις όπου απαιτείται η παρουσία της ή όπου είναι συμπληρωματική σε αυτές, είναι οι συνέπειες στις καταστάσεις αυτές οι ίδιες με το να υφίστανται στο θυμικό ανεξάρτητες μόνο οι βάσεις της και όχι η ίδια; Δεν είναι ίδιες οι συνέπειες γιατί το προϊόν αποτελεί εξέλιξη του αθροίσματος των μερών και όχι καθρέφτη του, στις διακυμάνσεις των καταστάσεων συναρτήσει χρόνου είναι πιο αποτελεσματική η σύμπραξη αξιών σε μια ενιαία οντότητα γιατί ο νους λειτουργεί με λογική συνέχεια ως προς έννοιες με λογική συσχέτιση, επομένως τείνει προς το μοτίβο δεδομένων και αποτελέσματος ασυνείδητα, ώστε να επηρεάζεται σε μεγαλύτερο βαθμό και εύρος από το αποτέλεσμα από ότι από τα αίτια σε μία κατάσταση που ενσωματώνει απαιτήσεις για δυνατότητες τουλάχιστον όσες περιέχει η έξοδος στη συνάρτηση των συσχετιζόμενων εννοιών. Είναι επομένως θετική η οργάνωση αποδεκτών εννοιών και αξιών από το νου σε οντότητες που εργάζονται με το συνειδητό ώστε να βοηθούν σε καταστάσεις όπου απαιτούνται δομές και κατευθύνσεις.
 

Η αντίδραση της νεότητας ως άτρωτης στο θάνατο λαμβάνει χώρα γιατί βαδίζει με τη ζωή της αρχής και αλλάζει με το τέλος της αρχής.

Τα χνάρια των αρχετύπων

Η χαρά μας γεμάτη μα όχι φορεμένη, πέρα από την επέκταση η ανάγκη μας για συντήρηση μελετά, μετά το άγνωστο φιλάμε την ελπίδα. Δεν έχω τις θεωρήσεις της απόστασης, έχω τις κάρτες της μνήμης. Περνάει το απροσδιόριστο συντονισμένο με την τύχη και το φάσμα της επαγωγής μετράει τις μοίρες του και με τη λύπη σου να κρύβεται στην κινούμενη πάχνη μέχρι να καθαρίσει η δίψα στις νύχτες, μετράω τις αποκλίσεις. Μέχρι να συγκεντρώσουμε τα ρήματα συσπειρώνουμε τα όνειρά μας, μέχρι να διώξουμε τις σπείρες σκουπίζουμε απλώς τη σκόνη της θέσης. Μέσα απ' τη σιγαλιά βλέπω την απουσία της ύλης, πέρα απ' τον ήχο το γέλιο της ταύτισης. Όσο η υπόθεση ωχριά, τόσο ισορροπεί το συλλογικό παρόν, όσο δεν κοιτούμε τη μορφή όταν χαμογελάμε τόσο αυτή ξέρει τον κόσμο των άμοιρων, μου το διάβασες στο θρόισμα του ζυγού. Μέχρι να προσγειώσουμε τη συμβατικότητα, ας ορίσουμε το μέσο με τα χνάρια των αρχετύπων..
 

Σχηματική ολοκλήρωση

Η χαμηλή νοημοσύνη είναι ένα γραμμικό διάνυσμα, η μέτρια ένα μεγαλύτερο με ορατές συχνότητες επεκτάσεων κατά μήκος του, η υψηλή είναι μία καμπύλη με αιχμηρές απολήξεις και η υπερυψηλή ένας κύκλος με ολοκληρώματα κατά μήκος του που συμπλέουν ως προσφορά με ακριβή παράδοση σε μέγεθος και σχήμα με τη ζήτηση.
 

Δίπολο αρχετύπων

Η ουσία του καλού μετουσιώνεται με το αρχέτυπο της δημιουργίας και η ουσία του κακού μετουσιώνεται με το αρχέτυπο της καταστροφής. Η δημιουργία και η καταστροφή σε μία συγκεκριμένη διάσταση  αποτελούν τα μέσα για διατήρηση της ισορροπίας και της εξέλιξης σε μία ανώτερη. Η δημιουργία εγκολπώνει ανώτερη δομή από την καταστροφή, επομένως και πολύ μεγαλύτερη σύμπλευση με τη λογική, γιατί ακόμα και το σωματίδιο ενός στοιχείου στο σύμπαν περιέχει νόημα.

Βέλτιστη διαδικασία

Η εξειδίκευση της επαγωγικής διαδικασίας δίνει μεγαλύτερες προοπτικές για λύση από την εξειδίκευση της παραγωγικής διαδικασίας σε ένα αιτιοκρατικό πλαίσιο υπό τον περιορισμό της δυνατότητας χρήσης των επιθυμητών παραμέτρων γιατί η δημιουργία υπό κατευθύνσεις συσχετίζει πολύ περισσότερα αντιδρώντα λύσεων από την ανάλυση υπό τις κατευθύνσεις συγκεκριμένων δομών, ενώ το προς ένταξη στη διαδικασία περιεχόμενο θα πρέπει να έχει ελαστικές διαστάσεις για να βελτιστοποιηθεί η απορρόφησή του ως μεταβλητή.
 

Ανίχνευση νοηματικών μεγεθών και αποκλίσεις

Περαιτέρω νοητική διαύγεια αποκαλύπτει τα λεπτότερα συναρτήσει της πεπερασμένης μας σε δυνατότητες συνειδητότητας νοηματικά κλαδιά που συσχετίζονται χειρουργικά με κύριες λογικές κατευθύνσεις με συγγενική λογική σχέση λειτουργικότητας, με τις κύριες κατευθύνσεις να εφαρμόζονται σε γενικές καταστάσεις και με τα παρακλάδια αυτών να αποτελούν λογικές διόδους για ειδικότερες καταστάσεις. Η δυνατότητα εύρεσης αληθειών είναι ένας ανιχνευτής με άνω όριο ένα ελάχιστο νοηματικό κλαδί και με ισχύ ευθέως ανάλογη με τη νοημοσύνη ενώ τα νοηματικά παρακλάδια έχουν μέγεθος ανάλογο με τη γενικότητά τους, με αποτέλεσμα ένα ισχυρότερος ανιχνευτής να βρίσκει τις ακριβέστερες ερμηνείες της αλήθειας όταν οι παράμετροι είναι τόσες ώστε η απόλυτη αλήθεια που συγκροτούν να είναι ασύλληπτη για τις ανθρώπινες δυνατότητες. Η αναπόφευκτη μορφοποίηση ή ο χρωματισμός - ανάλογα με την κατάσταση - της αλήθειας λόγω ιδιοσυγκρασίας, με λίγες εξαιρέσεις τις γενικές αλήθειες, δεν αυξομοιώνουν το επίπεδο ανίχνευσης του ανιχνευτή αλλά δύνανται να την αποκλίνουν από την ουτοπική απόλυτη αλήθεια σε ένταση συμφωνίας με την πραγματικότητα, ενώ υπάρχει η ίδια σχεδόν δυνατότητα απόκλισης από την απόλυτη αλήθεια συναρτήσει ενός συγκεκριμένου χρωματισμού ανεξαρτήτως επιπέδου ανίχνευσης, με την πολύ μικρή διαφορά να έγκειται στο ότι το υψηλότερο επίπεδο ανίχνευσης είναι πιο επιρρεπές στην απόκλιση λόγω αυξημένης εκεί τάσης για υπόθεση η οποία συσχετίζεται υψηλότερα με την ιδιοσυγκρασία.
 

Η γνώση οργανώνει διόδους στη συνείδηση και ταυτίζει τη μακροκοσμική αρχή με τη μικροκοσμική ερμηνεία εμφανίζοντας στο νου το μήκος κύματος της βαρύτητας σχημάτων καθώς και την απουσία της στον υπόλοιπο χώρο.
 

Οι άνδρες επιθυμούν τη συμβατότητα των εκφράσεων των γυναικών με αυτούς ενώ οι γυναίκες επιθυμούν τις εκφράσεις της συμβατότητας των ανδρών με αυτές.
 

Το μόνο φως που δεν καμπυλώνει είναι το ανθρώπινο.
 

 Μπορεί το θάρρος να παντρεύεται την άγνοια αλλά με την οξύτητα κάνει παιδιά.
 

Φιλοσοφία, IQ και διαμόρφωση πυρήνα

Από περίπου IQ 164, sd 16 κατά μέσο όρο και μετά, οι θεωρητικές φιλοσοφικές απόψεις του ανθρώπου δημιουργούν δομές που αντανακλούν χροιές στο ασυνείδητο που επηρεάζουν την οπτική για τη ζωή μόνιμα. Όσο αυξάνεται το IQ ο επηρεασμός του ασυνειδήτου από τις χροιές αυτές αυξάνεται γιατί ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται σε μεγαλύτερο βάθος νοητικές οντότητες με υπαρξιακή και φιλοσοφική διάσταση με αποτέλεσμα η ενέργεια των θεωρήσεων να μορφοποιεί τον πυρήνα της συνείδησης ενώ όσο το IQ μειώνεται σε σχέση με το 164 η αντανάκλαση στη συνείδηση της ιδιοσυγκρασίας του ανθρώπου αποτελείται από το σύνολο των αισθήσεων του σε καταστάσεις, οι οποίες αισθήσεις δεν επηρεάζουν τον πυρήνα της συνείδησης αλλά διαμορφώνουν απλώς αντιδράσεις της στιγμής.

Το μέσο ον ζει στη στιγμή και βιώνει το βάθος χρόνου, το ανώτερο ον ζει σε βάθος χρόνου και βιώνει τη στιγμή.

Λόγος και γλώσσα σώματος

Το εύρος της χρήσης της γλώσσας του σώματος ενός λέκτη καταδεικνύει το εύρος στο οποίο επηρεάζεται νοητικά ο τελευταίος από την πολυπλοκότητα του περιεχομένου του νοήματος με το οποίο καταπιάνεται. Όσο μεγαλύτερη είναι η ακούσια χρήση της γλώσσας του σώματος (κινήσεις με τα χέρια κ.τ.λ.) κατά την εκφορά του λόγου τόσο περισσότερη βοήθεια χρειάζεται το άτομο για να φέρει εις πέρας τη μετάφραση σκέψης σε έκφραση, δεδομένης της δυσκολίας του νοήματος που θέλει να μεταφέρει, το οποίο καταδεικνύει ότι ο εγκέφαλος προσεγγίζει τα όρια των νοητικών του δυνατοτήτων με το νοητικό σχήμα το οποίο διαπραγματεύεται, ή τουλάχιστον ότι το σχήμα αυτό τον απασχολεί σε αρκετά μεγάλο βαθμό ώστε να χρειάζεται περαιτέρω υποστήριξη για την εξασφάλιση της ομαλούς και απρόσκοπτης λειτουργίας - ροής του λόγου. Η χρήση της γλώσσας του σώματος βοηθάει στην έκφραση γιατί ο εγκέφαλος μεταφράζει εύκολα τις κινήσεις σε λέξεις δεδομένης της παρουσίας νοήματος προς μετάφραση στο νου, πολλές φορές ευκολότερα από όσο εύκολα μεταφράζει απ' ευθείας το νόημα σε λέξεις. Έτσι ασυνείδητα ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί τη σχεδόν αυτόματη αυτή διαδικασία για να βοηθηθεί ως προς τον σκοπό της εκφοράς του λόγου.
 

High genius

Στα υπερυψηλά νοητικά στρώματα (iq > 190, sd 16) δημιουργούνται ροπές εξαιρετικά εύκολα που οδηγούν σε ιδέες με την παραμικρή τάση ή αφορμή, τόσο εύκολα που διαφαίνεται το σχήμα της εξομοίωσης μιας σχεδόν αυτοματοποιημένης διαδικασίας, ενώ παράλληλα υπάρχει ύψιστη σταθερότητα νοητικής καθαρότητας.
 

Το βαράκι της θέλησης

Το βαράκι της θέλησης ζυγίζει μία μοίρα,

η πένα δε χρειάζεται προγονικά φτερά,

λευκή συναισθησία ασπάζεται τη λύρα,

προτού η πλαστικότητα παγώσει νοερά.

Παρέα στην απάντηση δεν κάνει η ομόνοια

όταν οι αντιδράσεις δεν ακούν τις προθέσεις,

η τυχαία πανίδα δε θα πίνει τα κώνεια

όταν η προτομή διδάσκει διαθέσεις.

Καπνός μιας απουσίας στο βράδυ της ανάγκης

βγαίνει από το νερό τρέχουσας υποψίας,

κουλουριασμένη έρημος στη γραμμή που διάγεις,

μα βρέθηκε η όαση σε φλασκί παρρησίας.

Αρχέτυπο της Άνοιξης τέμνεις τα βήματά μας,

λιγνή ασυμμετρία σε περιστέρι βούλησης,

το κοχύλι της κτήσης στα πολλά λήμματά μας

τραγουδάει στα γράμματα την αγκαλιά της φρούρησης.

Εκθετικότητα και υπέρβαση

Υψηλότερο νοητικό επίπεδο έχει μεγαλύτερες δυνατότητες υπέρβασης εκτός από μεγαλύτερες δυνατότητες γιατί ίσταται υπό τη στέγη της ισχύουσας αρχής μιας πιο μη γραμμικής σε σχέση με το χαμηλότερο επίπεδο λειτουργίας. Αυτό περιλαμβάνεται στο ότι η αύξηση των δυνατοτήτων είναι εκθετική συναρτήσει μιας γραμμικής αύξησης iq, ενώ η αύξηση της υπερβατικής δυνατότητας είναι επίσης εκθετική και προσεγγίζεται από τη συνάρτηση f(x)=x^3 όπου x το iq και f(x) η υπέρβαση. Η υπερβατική δυνατότητα ξεκινά περίπου από iq 132, sd 16.
 

Μετάβαση επαγωγής

Η υπέρβαση εκφράζει τη δομή της μέγιστης εκμετάλλευσης των δυνατοτήτων μας, δεδομένου ότι ο μέσος όρος των αποδόσεών μας δεν αγγίζει το μέγιστο αυτό και η δημιουργικότητα εκφράζει τη χρήση του μη γραμμικού φάσματος των δυνατοτήτων μας. Από αυτές η δημιουργικότητα τρέφει περισσότερο το θυμικό γιατί έχει επαγωγικότερες δομικές επεκτάσεις από την υπέρβαση.
 

Η απουσία έχει ανοσία στη συχνότητα.
Η παρουσία έχει ανοσία στην κοινή τομή.
Η ουσία έχει ανοσία στην εκλογίκευση.

Θητεία μες στην άμμο

Τα βήματα αχώνευτα αχνά στην παραλία,

τα δεύτερα παπούτσια υγρά σ' ένα στενό,

ανέφερες τον έρωτα σαν πεθαμένη μνεία,

δε ρίζωσε ο πλάτανος δίπλα από τη φιλία,

τα φορτηγά πατήσανε σε άοσμο κενό.

Η σειρά δοκιμάστηκε με διψασμένους τρόπους,

αγνώριστο προσπέρασμα σπλαχνικής ιστορίας,

θητεία μες στην άμμο, πηγή έξω από τόπους,

ανεμικός παλμός με φυλλοβόλους όρους,

σκοτώνει με τη σκόνη τα πόδια της πορείας.

Τα πουλιά ζωγραφίζουν δύο κοινές τομές,

στο κοιμητήριο χτύπησες με τα φιλιά της πίστης,

πώς η απουσία να γεννήσει τις δομές,

πώς η γοργή αγάπη να απλώσει τις ποδιές,

όταν δε σημαδεύεται το πάγωμα της κύστης.

Θεέ μου την καρδιά λυπήσου της φωνής,

δυναμική κατάβαση στης μνήμης την πενία,

στα χέρια της νοθείας τα παιδιά της οργής,

το βάθος και η θάλασσα μιας πρώιμης ακτής

δε σώζουν την ανάγκη από την ανομία.

Λογικολεκτική

Η ίδια λέξη δύναται να επηρεάζει την αντίληψη διαφορετικών ατόμων διαφορετικά, όχι λόγω χαρακτήρα αλλά λόγω συνειδητότητας, όσο υψηλότερη είναι η τελευταία και όχι κατ' ανάγκη η νοημοσύνη, τόσο περισσότερο το άτομο επηρεάζεται από το νόημα της λέξης γιατί κατανοεί σε μεγαλύτερο βαθμό τον ορισμό του νοήματος της λέξης, το οποίο σε μερικές περιπτώσεις δύναται να οδηγήσει σε χαμηλότερη ταχύτητα εκφοράς λόγου και το άτομο να διαφανεί ως λιγότερο ευφυές από όσο είναι. Από την άλλη, δύναται το άτομο να είναι πράγματι χαμηλής εως μέσης ευφυίας, εξού και η χαμηλή ταχύτητα εκφοράς σε αρκετές περιπτώσεις. Σε αρκετές περιπτώσεις και όχι πάντα - και εδώ βρίσκεται μία παράμετρος στον τρόπο κατανόησης της νοημοσύνης του ατόμου - γιατί η ταχύτητα λόγου είναι άμεση συνάρτηση της δυσκολίας του προς ανάλυση θέματος. Για να διαφανεί η ευφυία του πομπού από το δέκτη, πρέπει ο τελευταίος να επικεντρώνεται στην πυκνότητα λόγου (συχνότητα παρουσίας και εναλλαγής νοημάτων) του πομπού συναρτήσει όμως της δυσκολίας του θέματος, και όχι στην ταχύτητα λόγου του. Ακόμα, είναι ύψιστης σημασίας το ποσοστό στο οποίο η απάντηση είναι προϊόν κρίσης και το ποσοστό στο οποίο η απάντηση αποτελεί έκφραση υπαρχόντων γνώσεων σχετικών με το θέμα, όπου καταναλώνεται το περιεχόμενο των πιθαριών της μνήμης. Προφανώς όσο περισσότερο η απάντηση αποτελεί προϊόν κρίσης τόσο υψηλότερη είναι η συσχέτιση της απάντησης με την ευφυία. Επομένως, για παράδειγμα, υψηλή πυκνότητα λόγου σε ερώτηση κρίσης σε υψηλής δυσκολίας θέμα με - δευτερευόντως - ικανοποιητική ταχύτητα λόγου καταδεικνύει άτομο πολύ υψηλής ευφυίας.
 

Σύμπλευση νοημάτων

Οφείλει κάποιος εάν επιθυμεί να βρει το συντονισμό νοήματος που εκφράζει ως πομπός και νοήματος που λαμβάνει ο δέκτης να απορρίψει την ασυνείδητη πεποίθηση ότι η κατανόησή του στις λέξεις που εκφράζει λαμβάνει χώρα με τον ίδιο τρόπο στο δέκτη, η συνειδητοποίηση ότι ο δέκτης θα κατανοήσει το νόημα με τον τρόπο που το κατανοήσαμε εμείς και μετά απλώς αναγκαία μέθοδος είναι η εκφορά φράσεων για τη μεταφορά του νοήματος είναι λανθασμένη, για διαφορετικά άτομα έχει διαφορετική βαρύτητα και γίνεται με καθόλου εώς πολύ διαφορετικό τρόπο αντιληπτό το ίδιο νόημα. Ο τρόπος επομένως για τη σύμπλευση νοήματος που αντιλαμβάνεται ο ομιλητής και αυτού που γίνεται κατανοητό από τον ακροατή ή αναγνώστη είναι η κατά την έκφρασή μας χρυσή τομή πυκνότητας λόγου και ενδελέχειας, δεδομένης της αδυναμίας κατανόησής μας του τρόπου αντίληψης του εκάστοτε δέκτη. Επίσης, μόνο στην περίπτωση της έκφρασης δεδομένων της αλήθειας και γενικών γνώσεων σχετικά με την πραγματικότητα και όχι κατά την έκφραση προσωπικής κρίσης, είναι ικανή και αναγκαία η απόρριψη της συνειδητοποίησης ότι ο δέκτης συντάσσεται με την οπτική μας, το οποίο ασυνείδητα δημιουργεί τάσεις να αποκλίνουμε από την ανάγκη να εκφραστούμε με τον απαλλαγμένο από προσωπικές κλίσεις τρόπο και να παραθέσουμε με ακρίβεια τα γεγονότα.
 

Πορτοκαλί και μαύρο

Του πράσινου αστερία διάθλαση τα νιάτα,

δεν είναι αυγή το σπίτι του στη θάλασσα θα πει,

με το κλειδί της άμπωτης απομακρύνσεις κράτα,

στα δάχτυλα χαλάρωσε την έννομη ριπή.

Η τροχιά της φωνής σαν την τροχιά της σκέψης

γνωρίζει την καμπύλη της οργανικής αίσθησης,

στη γνώση του φιλιού ο κορεσμός της πέψης,

αποκλίνει απ' τη διασπορά της ημιφανούς πέδησης.

Καλό και κακό παραπληρωματικά,

δημιουργούν ευθείες άυλων πεπραγμένων,

με παρελθόν και μέλλον συμπληρωματικά,

μοιραίο το παρόν σύγκλισης πειραγμένων.

Μπορεί να είναι το τέρας που τύμπανο χτυπάει

στα δόντια της αιχμάλωτης και αναιμικής στιγμής,

σοκάκι της διάστασης το πέρας που τρυπάει,

με διαπραγματεύσιμα της τρόφιμης ορμής.

Πορτοκαλί και μαύρο της πικρόγλυκης θέασης

πετάνε την ανέχεια σε ζωγραφιά σκιών,

πεθαίνει η μανία στα γενέθλια δέησης

όταν η παρουσία δεν είναι κατιόν.

Η αμνηστία ωμή επαναλαμβάνεται

με τη γραμμή πεσόντων να είναι τεθλασμένη,

η ζώνη αναλαμπή στον καθρέφτη λαμβάνεται,

όταν η ερμηνεία πατάει διχασμένη.

Μια στο γιατί και μια στο πέταλο,

ανάδειξη παράδοξη του λόγου των διδύμων,

κούνια στο αλεξικέραυνο με αναπόφευκτο αίολο,

δε βγαίνει απ' την αδράνεια της φυσικής εντίμων.

Πυρηνική ανάλυση στους σπόνδυλους του φύλλου

κάνει ο θερμαστής της πρώτης χλωροφύλλης,

κολύμπησες κατάφορα στην άσφαλτο του γρύλλου,

η λογική σε όρισε υπεύθυνη της ύλης.

Τετελεσμένη η μαγιά της έξης βακτηρίων

όταν το απροσδιόριστο κοιτά το πεπρωμένο,

τα παιδιά ανακρίβειας με νύχια των θηρίων

παίζουν λιγνό κρυφτό πάντα φρεσκοβαμμένο.

Βαθύ απροσδιόριστο δεν ξέρει η απιστία,

αόριστο αόρατο καλύπτει την πηγή,

χαίρεται το απόλυτο με ντέφι στη νηστεία

όταν δε συσχετίζεται λαγνεία με σιγή.
 

Εναλλακτική μοναδικότητα;

Αρκεί ή δεν αρκεί η αντισυμβατικότητα των εννοιολογικών γάμων της εμμεσότητας ορισμένων σκέψεων για να τις θέσει σε τροχιά μοναδικότητας, εννοώντας δεν υπάρχει ή υπάρχει, αντίστοιχα, δομή που να τις συσχετίζει κάτω από μία εννοιολογική εστίαση; Αρκεί και δεν υπάρχει γιατί η ανεπάρκεια της μοναδικότητας ορισμένων σκέψεων δύναται να τις θέσει υπό κατηγοριοποίηση και όχι μια ολιστική ή καθολική δομή, η εναλλακτικότητα που αποτελεί δίοδο για έξοδο από τους περιορισμούς που πολλές φορές κατοικούν στη συμβατικότητα αποτελεί θεμέλιο λίθο για μια μοναδικότητα και η αντισυμβατικότητα γνωρίζει την εναλλακτική προσέγγιση.

Το κλειδί του Νείλου

Στεγνώνει το μπαλκόνι πλυμένης αφασίας

κάτω από τη βαφή της αχρωματοψίας,

το δώρο ακοινώνητο και το ρεύμα στο πέλμα,

κινείται ο εξάψαλμος σε όρεξη και τέλμα.

Η διαφορά δημοτική διαδοχικών γραμμάτων

όταν η γνώση αναζητά την ευθεία βημάτων,

χρόνια ημιπερατές της νύστας οι κουρτίνες,

αφήνουν το προβλέψιμο μα δεν ακούν τις ίνες.

 Η τρικυμία απόειδε και γύρισε κοντά σου,

μα μαθαίνει το τέλος και όχι τα αρχικά σου,

πετάς με τους αιώνες συλλογική αρχή,

σχεδιάζεις αρμύρα με άφιλτρη ιαχή.

Η πορεία της τροχιάς μοιρολατρική,

η τροχιά της πορείας ντετερμινιστική,

σκοτώνεις γραμμικότητες με το κλειδί του Νείλου,

αποκυήματα στυγνά απ' το κορμί του είλου.

Αλάτι στο σχεδιασμό όταν ματώνει η λύση,

ο χρόνος μας παντρεύει το χάρτη με τη φύση,

δυναμικός ρυθμός, απόγονος βαρύτητας,

ψάχνει μες στα μαλλιά σου τον ορισμό βραδύτητας.