Ποίηση

Η ποίηση εκδηλώνει και ορίζεται από ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία παρομοίως εμφανίζονται σε κάθε μορφή τέχνης και τα οποία τη διαφοροποιούν δομικά, μορφολογικά και ως προς την επίδρασή της στον δέκτη από π.χ. τον απλό πεζό λόγο. Η κύρια διαφορά της ποίησης από τον πεζό λόγο ως προς τον σκοπό είναι ότι η πρώτη οφείλει να προκαλέσει κάποιο ψυχικό ερέθισμα στον αναγνώστη, ως επί το πλείστον ψυχική αγαλλίαση, το οποίο επιτυγχάνεται βέλτιστα μέσω της προσωπικής διαισθητικής σύλληψης και κατανόησης του δημιουργού του βέλτιστου τρόπου μετάβασης των λογικών επιπέδων και δημιουργίας λογικών μοτίβων, παρ' όλο τον εκάστοτε επηρεασμό του από έργα άλλων. Αυτό κυρίως ξεχωρίζει έναν μεγάλο ποιητή από έναν μέτριο, ο πρώτος πάντοτε κατανοεί - και το κατανοεί γιατί η προσέγγιση αυτή συμπλέει με τον τρόπο της πνευματικής λειτουργίας του - πως εκφράσεις και μορφή (π.χ. ρίμα) είναι απλώς εργαλεία και μόνο κατ'αρχήν μέσω ανώτερης διαισθητικής σύλληψης δύναται να βρει την κατάλληλη σειρά για τις κατάλληλες λέξεις ώστε να προκαλέσει ψυχική διέγερση μέσω του νοήματος που θέλει να μεταφέρει. Εμμονή σε πολύπλοκες εκφράσεις και περίπλοκη μορφή προέρχεται συνήθως από άτομα κενόδοξα και ατάλαντα (δίχως ανώτερες διαισθητικές αντιλήψεις για το βέλτιστο μοτίβο) με το αποτέλεσμα να μη δικαιώνει τον τρόπο προσέγγισής τους, προκαλώντας ψυχική κούραση στον αναγνώστη. Ακριβώς λόγω του ότι ένα ποίημα συσχετίζει υψηλά (θεωρητικά - κατά το βέλτιστον) δημιουργική επαγωγική λογική και διαισθητική κατανόηση κατά τη δημιουργία του, εκφράζει - σε σύγκριση με άλλες μορφές γραπτού λόγου - σε μέγιστο βαθμό και βάθος την προσωπικότητα / ιδιοσυγκρασία του δημιουργού. Η ποίηση είναι η μορφή γραπτού λόγου με το μέγιστο βαθμό δυσκολίας, γιατί προϋποθέτει την εξεύρεση μοτίβων που απαιτούν από το δημιουργό υψηλή πυκνότητα λόγου, διαισθητική σύλληψη αλγορίθμων συλλογικής μνήμης (συλλογικού υποσυνειδήτου) και κατανόηση της ανάγκης για υπέρβαση της προσωπικής ματαιοδοξίας που δύναται να οδηγήσει σε φράσεις που δεν αντανακλούν νόημα στο κεντρικό μοτίβο τόσο σχετικό όσο ίσως άλλες, που μειώνουν, επομένως, την ποιότητα του νοήματος στο ποίημα. Η ποίηση που επιτυχώς διεγείρει τη συνειδητότητα του αναγνώστη είναι εκείνη που, με δεδομένα τα παραπάνω, καταφέρνει ασυνήθιστους γάμους λέξεων και εκφράσεων που όμως δημιουργούν ελκυστικά νοηματικά κράματα και επιτυχείς ως νοητικά προϊόντα - κατά το βέλτιστον υπονοούμενες - έννοιες.

Ενόασις

Σε γνωρίζω στο μεταφυσικό γραφτό μου.
Σε μαθαίνω στο ευκταίο σενάριό μου. 
 Σε κατανοώ στο έκκεντρο έτερό μου.

Σε λατρεύω στο συνειδητό επίπεδό μου.
Σε αγαπώ στο μοιραίο χρόνο μου.

Σε θέλω στο ανένδοτο εγώ μου.
Σε χάνω στο απεχθές όνειρό μου.
Σε έχω στο πεπρωμένο βράδυ μου.

Σε κρατώ στο συνδετικό παρόν μου.

Σε αφήνω στο συγκεντρωτικό μέλλον μου.

A small token

What worlds could i have foreseen

hadn't we exhausted time together?

In what immortal labyrinths
could have my words possibly seeked refuge?
 
What pure noetic algorithms

haven't you freely brought about on me?

In what utopian awe does your horizon dwell,
how does your gaze surpass entropic linearity?

Instantly you level abysmal inhumanity,
 rationalized, raw, chaotic status quo.

Unique in transcedental grace,
a touch, you are, beyond belief..

 

Χρονικά

Αφαιρούμε ασυνάρτητες τονικότητες,
αποκεντρωμένες συμμετρώντας νότες..

Ανεμίζουμε μνήμη στο βαρύ μας καλοκαίρι,
ένοχες ομολογώντας στιγμές..

Ξεκουρδίζουμε προγράμματα ασμάτων,

ευθείες ριζώνοντας σε επίμονες στροφές..

Απαλείφουμε ρίγες στιγμάτων,

πυκνώσεις παρατηρώντας του χρόνου..

Γαιομετρία: Ο κύβος ερρίφθη, το δωδεκάεδρο ανατέλλει..
 

Humanity & the meaning of life

The quest for the meaning of life is a pathetic figment of unhappy, weak egocentrics trying desperately to rationalize the chain of their lives' events in an attempt to retain their hopes for a brighter future and comfort themselves from their daily loneliness. Human weakness, which in this regard reflects the fear of a meaningless (lacking a comprehensible by man purpose-pattern) existence, subconsciously sustains a lifelong underlying lust for a forever simplified, sympathetic and anthropocentric definition of the universe. The big question isn't whether the universe cares about our daily routine or not - not, of course - but if at all, whether the laws that govern it correlate with our existence, affecting our reactions, our actions, even our entire chain of events in our life span (meaning fate, for instance, or even the planetary interaction with our electromagnetic bodies). I find the opinion stating that in the scale / measure of eternity man's actions would pass into invisibility, if not into nothingness, at the very least pessimistic and inaccurate. Creativity, for instance, at very high levels that becomes the reason for a discovery that offers something to mankind can symbolically immortalize a person. The quest for the meaning of life ultimately derives from the fear of death, man's subconscious sense of  his own vulnerability drives him to seek sensible existential patterns in life to compensate for his mortality. Whether by theoretically realizing and accepting the above can practically release a person from seeking the meaning of life in his daily life or not is i think directly dependent upon his/her idiosyncrasy or his/her current view / perspective.

Συνέλιξη

Σε ουρανό απώτερο σχεδιάζουμε μια αγάπη,

με ώριμη συνέλιξη τέμνουμε μια ανάγκη.

"Ποτέ δε θα είσαι ελεύθερος, ποτέ σου σαν εκείνους",

το μύθευμα της μοίρας μου άκουσα μια βραδιά.

Στης κόρης μπρος το αίνιγμα βουβό το πρόσταγμά σου,

στη γνήσια πρωτόγνωρη ανέλπιστη ζαριά.

Επαγωγική και παραγωγική λογική

Η αποκλίνουσα σκέψη συσχετίζεται υψηλά με τη δημιουργικότητα και με την επαγωγική λογική (από το ειδικό λογικό σύνολο στο γενικό), από το άγνωστο σε λογικές συνθέσεις. Η συγκλίνουσα σκέψη συσχετίζεται υψηλά με την παραγωγική λογική (από το γενικό λογικό σύνολο στο ειδικό), από γνωστά δεδομένα σε σαφώς ορισμένα συμπεράσματα.

Chi

Το chi ή ζωτική βιοηλεκτρική ενέργεια υφίσταται και κυλά σε κάθε ζωντανό οργανισμό. Το chi είναι το αιθερικό ενεργειακό ανάλογο του οξυγόνου, συνεπάγεται, όσο καλύτερη είναι η κυκλοφορία του οξυγόνου στο σώμα, τόσο καλύτερη και περισσότερη είναι η κυκλοφορία του chi σε αυτό. Στους ανθρώπους και στα ζώα τo οξυγόνο μεταφέρεται στους ιστούς με τα ερυθρά αιμοσφαίρια, επομένως όσο καλύτερη είναι η κυκλοφορία του αίματος τόσο καλύτερη είναι η κυκλοφορία του chi. Η ζωτική αυτή ενέργεια γίνεται αντιληπτή ως ζεστή αύρα σε περιπτώσεις όπου αυξάνεται η ροή του οξυγόνου στο σώμα - π.χ. μετά από τρέξιμο. Άτομα που έχουν αυξήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό με διάφορους τρόπους τη ροή του chi στο σώμα τους νιώθουν μονίμως αυτή την αύρα / ενέργεια, με το επόμενο επίπεδο / στάδιο να είναι η συνειδητή κατεύθυνσή της σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος, για διάφορους λόγους. Όσο αυξάνεται η ποσότητα του chi που έχει στη διάθεσή του ένας άνθρωπος τόσο καλύτερη υγεία έχει, τόσο μεγαλύτερες σωματικές δυνάμεις και αντοχές έχει ενώ το σώμα του γίνεται κυριολεκτικά σκληρό, αντέχοντας σε μεγάλης έντασης κραδασμούς με αποτέλεσμα τότε τον λιγότερο εώς και μηδενικό πόνο, τη μικρότερη εώς και μηδενική σωματική ζημιά, ενώ παράλληλα προστατεύονται τα εσωτερικά όργανα. Ταυτόχρονα βάσει της ισχύουσας αρχής δυισμού σώματος-νου, όσο περισσότερο chi κυκλοφορεί στο σώμα τόσο περισσότερο κυκλοφορεί και στον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα το άτομο να αποκτά περαιτέρω ευφυία - νοητική διαύγεια / καθαρότητα. Ένας εξαιρετικός τρόπος - άνευ προαπαιτούμενων ειδικών ασκήσεων - προς επίτευξη μέγιστης ροής chi σε εγκέφαλο και σώμα είναι μέσω της απώλειας λίπους. Το λίπος εμποδίζει την κυκλοφορία του chi στο σώμα. Απλώς και μόνο xάνοντας λίπος το άτομο γίνεται υγιέστερο, ευφυέστερο και δυνατότερο σωματικά, συνεπάγεται, η μέγιστη νοητική καθαρότητα και η μέγιστη σωματική δύναμη που μπορούν να επιτευχθούν - δίχως περαιτέρω ειδικές ασκήσεις αυξήσεως ροής chi - στον άνθρωπο λαμβάνουν χώρα όταν αυτός έχει το ελάχιστο δυνατό ποσοστό λίπους στο σώμα του. Αυτό κατά πάσα πιθανότητα εννοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες με το "νους υγιής εν σώματι υγιεί".

Πυκνώσεις και ασυνέχειες

Όσο χαμηλότερη η ευφυία, τόσο το άτομο λαμβάνει ως λογικές πυκνώσεις ενδιαμέσω μηδενικών αραιώσεων τους λογικούς πυρήνες άλλων ατόμων ως ακροατής / δέκτης, οι αποχρώσεις των οποίων (λογικών πυρήνων) τον κατακλύζουν εντελώς αδυνατώντας πλήρως να συλλάβει στις πυκνώσεις αυτές πιθανά λογικά άλματα / σφάλματα.  Όσο υψηλότερη η ευφυία τόσο το άτομο αδυνατεί ευτυχώς να κορεστεί νοητικά από τα νέα δεδομένα ενώ ταυτόχρονα συλλαμβάνει ασυνείδητα τις λεπτότερες αποχρώσεις της πιθανής λογικής ασυνέχειας του εκάστοτε πομπού.
 

Υπέρβαση

Η έννοια της υπέρβασης ορίζεται βέλτιστα (λακωνικότερα, αμεσότερα) από την ανωτερότητα ενός αποτελέσματος σε σχέση με μια δεδομένη ως δυνατή βάση. Θέτουμε τις ανθρώπινες δυνατότητες ως παράμετρο, μιας και για π.χ. την τέλεση του ίδιου έργου δύο άτομα διαφορετικών δυνατοτήτων / μέσων απαιτούν ή όχι από τους εαυτούς τους διαφορετικής έκτασης / έντασης υπερβάσεις. Ο ορθός ορισμός-κλειδί είναι υπερβατική αξία = έργο προς (/) δυνατότητες => ένα άτομο με μεγάλες π.χ. οικονομικές ή νοητικές δυνατότητες θα πρέπει να παράξει πολύ μεγάλο έργο για να υπερβεί τον εαυτό του, αντίθετα, με πολύ μικρότερο συγκριτικά έργο ένα άτομο πολύ μικρότερων οικονομικών ή νοητικών δυνατοτήτων μπορεί να καταφέρει μεγαλύτερη υπέρβαση, το οποίο και κρίνεται ως άκρως δίκαιο δεδομένης της παρούσης ανισορροπίας δυνάμεων. Η υπέρβαση εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την δυνατότητα να υπερχρονίζουμε, έστω και προσωρινά, όπου κρίνεται απαραίτητο, την αξία μας.
 

Το χαρτοκούτι

Χαρτοκούτι γεμάτο χαοτικά κοινόβια,

προσεκτικά σε έβγαλαν από τη ντουλάπα.

Τους προσφέρεις τα γραφικά σου τραπουλόχαρτα,

μιας επίκτητης, χειροποίητης απαρχής.

Ποιά απ'τις εποχές τους 

σε περιμένει όταν αδειάσεις;

Πανανθρώπινα

Εώς πότε θα χρειάζεται να δικηγορεί ο λογισμός μας
υπέρ της πανανθρώπινης ιδέας, της δημιουργικής μέριμνας;

Εώς πότε θα πρέπει να διώχνουμε αποσαθρωμένες αντιθέσεις

και σάπιες έξεις από την προσωπική μας έννοια;

Χαοτικό καθαρτήριο μικρών, φτωχών ολοκληρωμάτων,

τα τούβλα σου υποχωρούν σιγά σιγά..

Περι-οριστικής εγωπάθειας

Η λογική τεκμηρίωση - στην πλειονότητα των περιπτώσεων - κατοικεί σε ανθρώπινη οπτική κατά πολύ ευρύτερου λογικού ορίζοντα από αυτόν της λογικά περιορισμένης εκ του υπερεγώ εν πλήρει συνειδήσει ατομικότητας, γιατί ενίοτε προαπαιτεί υπομονή αλλά και αυτοπεποίθηση σε φυσική και όχι σε υπερφυσική ένταση με αποτέλεσμα να λαμβάνει χώρα / παρουσιάζεται μονάχα σε σκέψη και λόγο ιδιοκτητών τέτοιου ευρύ λογικού φάσματος. Η μόνη ως επί το πλείστον - μετά από ενσυναισθητική ανάλυση από αντικειμενικό σύστημα αναφοράς - υπεροχή των επιχειρημάτων ενός εγωμανή από έναν άλλο - εννοώντας ελλείψει τεκμηρίωσης - είναι το δυστυχές αισθητικό προϊόν στο νου του πρώτου της πεποίθησης για την ποιοτική ανωτερότητα του λόγου του πρώτου έναντι του δευτέρου.

Η στροφή

Το φιλί σου σε μύθο που ποτέ δεν αγνόησα, 

η ματιά σου στη σκέψη μίας ξένης αυγής.

Το άρωμά σου σε στροφή που μοιραία προσπέρασα,

για τα πρώτα στοιχεία μίας άλλης αρχής.

Με δέος

Στην ακτή σου αναζητώ τη νεότητα

ενός θετικού δειλινού.

Γυναίκα εσύ, μου έμαθες 
τον αδέσμευτο ανδρισμό.

Με ατσάλινη παρρησία βρέθηκες 

στις στιγμές μου.

Με αδαμάντινη παρουσία προνόησες

 τις ανατροπές μου.

Με δέος σε σκέφτομαι, άρα
σε μένα πάντα υπάρχεις.

 

Ένοχος

Με σφιχτοδεμένη τη λεκτική σου αίρεση,

 χαλαρώνεις τη λογική σου ενοχή.

 Χαμένος ο μιγαδικός σου Ίκαρος,

ριγμένη πάλι η αργή σου ηθική.

Η προμνησία είναι ο αγγελιοφόρος του σπειρώματος του χρόνου.

Αλήθειας έλευσις

Τέλμα απαρέγκλιτο ηχεί το κόμπιασμά σου,

ποιός όλεθρος παρατηρεί το μέγα πέρασμά σου;

Ποιό τέλος αδιάκριτο φωλιάζει στην ηχώ σου;

Σε λυρική διατύπωση μειδιάζει η συνήθεια,

με ελεύθερη αντίληψη κατεύθασε η αλήθεια.

Μίτος του μύθου

Κλίμα σηπτικό, αρθρώσεις σε σχοινιά,

 τελεία σε φως άνομο, ασκός με παγανιά.

Προδόρπιο το μύθευμα σε μίτο αρωγό,

αόρατη αντίδραση σε έννομη Αργώ.

Στη δεύτερη διάσταση απάντηση στο φόβο,

στην πρώτη δε κανονική, απόδραση του νου.

Σε κύκλο ολοκλήρωσης το χρονικό του μύθου,

με πεπρωμένο άνεμο της γαίας ο παρών.

Once again creating the libra-rian's synthesis..
 

Κίνηση στο χρόνο

Άυλο αίνιγμα παρέχουν

τα γελαστά σου κύματα..

Η κίνησή σου συντροφιά στο χρόνο,
η νόησή σου ευωδιά στην όαση..

Ζυγός δεν υπάρχει που να μετρά
το σχετικό σου κέντρο..

Η έννοιά σου πάντα φώτιζε 

την αξία της τέχνης, μαθαίνω..

Με τιμή υπέρβια λαμβάνουμε

γαιομετρικές συλλήψεις..

Ίσως κάποτε να μοιραστούμε 

λίγη κίνηση στο χρόνο..

Μνήμη

Ποιά αξία αντανακλάς συλλογική μνήμη;

Πόσων ανθρωπίνων συνθηκών αποτελείς βασικό αντιδρών;
Ποιά ικανή και αναγκαία αρχή σε αναγνωρίζει ως κλείδα εξέλιξης;

Μοναδική γονιδιακή εγγραφή το προϊόν. 
Υπέρμαχος, πάντα, συγγενικών παραμετρικών παραλλαγών.

Τρομερή εκδοχή ο κώδικας της γενετικής μηχανής.

Εσύ, εφηρμοσμένη αξία, μέγιστη Ανδρομέδια συλλογική μνήμη!

Πανεύκολα

Aτάκτως ερριμένες οι λέξεις σου

συγκλίνουν σε δύσοσμη αρχή.

 Η γοερή ματαιοδοξία σου παρελαύνει γρηγορότερα

κι απ'το σκοτάδι της κριτικής σου στειρότητας.

Τα μάτια μου άλλαξαν εύκολα πολικότητα..

Τοξική αποσκευή

Ξέρας ταξίδι αυχενικό στηρίζει την καρδιά σου,

ποιό τέρας αγγελόφωνο ηχεί μες στα μυαλά σου;

Παράφωνα χαμογελά η άμοιρη ψυχή σου,

ποιός κράτωρ πάλι έπεισε το παγερό κορμί σου;

Το μέλλον σου στ' απόνερα, στη λήθη το παρόν σου,

ποιά μνήμη αιμοκάθαρσης παρακαλεί το εγώ σου;

Πολύ αργές προσπάθειες στη χαραυγή εντός σου,

ποιάς ελεύσης το σάλπισμα ζητά το παρελθόν σου;