Η δυσκολία για τον άνθρωπο σε ένα δεδομένο ζήτημα είναι σχετική όχι μόνο συναρτήσει της πολυπλοκότητας του ζητήματος αλλά και του δικτυώματος ενός συγκεκριμένου εγκεφάλου που εμφανίζει και παρουσιάζει συντομεύσεις ή απομακρύνσεις των σε χρήση σχημάτων της λογικής βάσης σε σχέση με τη λύση, σε σύγκριση με ένα θεωρητικά απόλυτα και αποκλειστικά λογικό εγκέφαλο - λόγω τέλειου λογικού δικτυώματος - σε σχέση με την ανάγκη για ύπαρξη μέγιστης λογικής για μια δεδομένη νοητική δυνατότητα. Ο θεωρητικά απόλυτα λογικός και μόνο εγκέφαλος δημιουργεί τις πιο ταχείες και ταυτόχρονα τις πιο αποτελεσματικές (βέλτιστες) λύσεις σε προβλήματα αμιγώς - αποκλειστικά λογικού χαρακτήρα μέσω της ταύτισης των ιδιοσυχνοτήτων των λογικών σχημάτων του με τις ιδιοσυχνότητες του λογικού προβλήματος αλλά το δικτύωμά του δεν επιτρέπει τέτοια βέλτιστη απόδοση σε άλλου είδους προβλήματα, περισσότερο υπαρξιακά ή φιλοσοφικά. Κι αυτό γιατί τέτοια θέματα, δεδομένης της πεπερασμένης σε δυνατότητες ανθρώπινης νοημοσύνης, επιτρέπουν τη μεταβλητή - ως προς το είδος των αποτελεσματικών προς χρήση παραμέτρων - μεταξύ συστημάτων αναφοράς (συμβατικών εγκεφάλων) προσέγγιση μιας βάσιμης ιδέας που συγκροτείται από ένα αριθμό τέτοιων παραμέτρων λύσης που δεν είναι σχεδόν ποτέ επαρκής για να αποδόσει απόλυτα τη λύση του φιλοσοφικού ζητήματος, δημιουργούνται επομένως οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία συντομευμένων ως προς τη μετάβασή τους στην ανάγκη του προβλήματος ή ερωτήματος λύσεων, λόγω της πιθανής υπαρξιακής οπτικής του συμβατικού εγκεφάλου που έχει ευαισθησία σε ορισμένες λογικές ιδιοσυχνότητες - σχήματα, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να δύναται να φτάσει γρηγορότερα σε λογικούς πυρήνες που φωτίζουν το φιλοσοφικό ζήτημα σε σχέση με τον απόλυτα λογικό εγκέφαλο. Άλλα ζητήματα που δύνανται να ανιχνευτούν ευκολότερα ή δυσκολότερα σε σύγκριση με την καθαρόαιμη λογική ανάλογα με την κατεύθυνση της οπτικής είναι τα διαπροσωπικά και τα ενδοσκοπικά της αυτοανάλυσης. Τα θεματικά κράματα των περισσότερων προβλημάτων βέβαια δημιουργούν την ανάγκη για ταυτόχρονη παρουσία λογικής και συγκεκριμένης ιδιοσυγκρασίας για τη βέλτιστη προσέγγιση αρκετών από τα λογικά σχήματα των προβλημάτων αυτών, με το ποσοστό των αντανακλώμενων λύσεων των τελευταίων να εξαρτάται βεβαίως από την πολυπλοκότητα του ζητήματος σε σχέση με τις καθαρά νοητικές δυνατότητες του συστήματος αναφοράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου