Πανόγραμμα

 Η πίεση ζωγράφισε παράτολμες εικόνες.

Η πείνα τους ατέλειωτη,

αιτία παραδόπιστη

στους βροντερούς αιώνες.

Ανέδειξες στο μίτο του χώρου το αρχαίο μεγαλείο.
Παρέδωσες τη χαριστική άρνηση στους μύθους του χρόνου.

Την ενοχή αφαίρεσες με βασικό ανακάτεμα,

τη διαιρεμένη αίρεση με όξινο κενό.

Η αγορά υιοθέτησε ασπρόμαυρους αγώνες,

αμέτοχους απ’τη σκηνή,

απ’το σανίδι αλλότριους,

παρένθετους θαμώνες.

Είδα το παρελθόν να απομακρύνεται αθόρυβα,

το παρόν απ’την αργία μεθυσμένο οδηγό.

Στα σύνορα την παραβολή με άγνωστη ταυτότητα,

το μέλλον στην τροχιά της νωχελικό αγωγό.

Αέναη προνόηση

Η αρχή κινείται στην ανατροπή.

Η ανατροπή προσδιορίζει τη μορφή.

Η μορφή σχολιάζει τον κανόνα.

Ο κανόνας αντανακλά την εξαίρεση.

Η εξαίρεση ευνοεί το κοινό.

Το κοινό τροφοδοτεί την τάση.

Η τάση επηρεάζει το νόημα.

Το νόημα αγγίζει τη λογική.

Η λογική ακροβατεί στο χρόνο.

Ο χρόνος αφυπνίζει την ισορροπία.

Η ισορροπία αναδεικνύει το σκοπό.

Ο σκοπός δικαιολογεί την αντίληψη.

Η αντίληψη αναλύει το υπαρκτό.
 Το υπαρκτό συγκροτεί το παν.
 Το παν εκφράζεται στην αλλαγή.
 Η αλλαγή εκπροσωπεί τη μοίρα.

 Η μοίρα οδηγεί τη σκέψη.

Η σκέψη πλαισιώνει το ένστικτο.
Το ένστικτο υφαίνει την ανάγκη.

Η ανάγκη εκφράζεται στο σύμπαν.

Το σύμπαν διεκδικεί την αρχή.