Αέναη προνόηση

Η αρχή κινείται στην ανατροπή.

Η ανατροπή προσδιορίζει τη μορφή.

Η μορφή σχολιάζει τον κανόνα.

Ο κανόνας αντανακλά την εξαίρεση.

Η εξαίρεση ευνοεί το κοινό.

Το κοινό τροφοδοτεί την τάση.

Η τάση επηρεάζει το νόημα.

Το νόημα αγγίζει τη λογική.

Η λογική ακροβατεί στο χρόνο.

Ο χρόνος αφυπνίζει την ισορροπία.

Η ισορροπία αναδεικνύει το σκοπό.

Ο σκοπός δικαιολογεί την αντίληψη.

Η αντίληψη αναλύει το υπαρκτό.
 Το υπαρκτό συγκροτεί το παν.
 Το παν εκφράζεται στην αλλαγή.
 Η αλλαγή εκπροσωπεί τη μοίρα.

 Η μοίρα οδηγεί τη σκέψη.

Η σκέψη πλαισιώνει το ένστικτο.
Το ένστικτο υφαίνει την ανάγκη.

Η ανάγκη εκφράζεται στο σύμπαν.

Το σύμπαν διεκδικεί την αρχή.