Σε μια νιφάδα

Θέλω να σε δω στην ανεμελιά,

έξω απ' την τελευταία αγκαλιά.

Θέλω να σε βρω σε χρυσό φιλί,

να ζει τη γεύση σου αυτό το αθάνατο.

Θέλω μια αυγή, μία χαραυγή,

να διώξω την κλεψύδρα του θανάτου.

Στο άγριο φως μίας διαδρομής,

να πιει την άμμο ο Χάρος απ' το ανάθεμα.

Σε μια εκδρομή, πρώτη αναπνοή,

ανθόμελο απ' την ίδια πάντα γη.

Μαύρη σιωπή πάλι στα σκαλιά,

θα εξατμιστεί με το ακίνητο άπατο.

Θέλω να ακουστείς με πάτημα βαθύ,

να δροσιστείς απ' τη μάνα πηγή.

Στο λευκό χιονιά να δεις μόνο χιόνι,

φρακταλικό το σχήμα της νιφάδας σου.

Θέλω να θωρείς το θεό της γης,

πριν ζήσει η ανάγκη εσύ να προνοείς.

Θέλω να κοιτάς με ανοιχτή καρδιά,

η ανθρωπιά να λύσει αυτό το πρόσωπο.