Φάρμακο δεν υπάρχει για να μένει ο πήχυς,
ούτε αθανασία στο σκίρτημα του γέλιου,
διμεταλλικό έλασμα το νόμισμα της τύχης
χρωματίζει φωνήεντα στο στόμα του πινέλου.
Ουμανισμός και αυλικοί στο δείπνο του μυθεύματος,
στη ζωή του μοιράσματος οι παλιατζήδες πόσης,
ανθρωπιά σε επίσχεση με το λόγο του νεύματος,
με διαστολή υδράργυρου οι βοήθειες βρώσης.
Βαρίδια στο χαλί κι ο ξεναγός της ώρας
θεριεύει την ανάγκη της οσμής στην παρτίδα,
δειλινό μες στη βάρκα χωρίς το φόβο μπόρας
και ζει απ' το απόσπασμα του όρκου η πατρίδα.
Έπιπλο ψαλμωδία διδάσκει αισθητική,
ξυλάκια φαγητού πολλαπλασιάζονται,
μα σπάνε σε εδαφική συνοχή βαρυτική,
κβάντα αναλγησίας κι αν μεταβιβάζονται.
Θεοσεβούμενη ρωγμή πλήττει τις αναρχίες,
σελιδοδείκτης πάπυρος ψηφιακού παρόντος
ενώνει τις τελείες σε ματιών συμμαχίες,
υδρία χρόνου ρου με γάνωμα του όντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου