Στην παρυφή βουνού ιαχή διακόνου,
σε τροπόσφαιρα σκέψης πλάτος ζωής αλλάζει,
στη γέννηση της ύπαρξης η ύπαρξη του χρόνου,
με παρονομαστή ο δαίμονας ομοιάζει.
Με κόμπους σε γραβάτα ριγέ δεμένης σύλληψης
πυρωμένη διάρκεια αυτοεκτροχιάζεται,
σε γεννήτρια ανάγκης να ρέει ρεύμα αντίληψης,
με ζυγό και μαντήλι η πυρκαγιά θαυμάζεται.
Δάχτυλα αφαιρετικά βρίσκουν τυχαίο φως,
αιθέρα σωτηρίας καπνίζει η αμνηστία,
με το αίμα σκιτσάρει αμφίβιος κωφός,
η απόκλιση ψυχής απέθαντη νηστεία.
Δίσκο ευρυμάθειας γνωρίζει η αχτίδα,
γωνίες οριζόντων με τις μοίρες της μοίρας
χωροθετούν διάκενα σε τροπική παρτίδα,
ωδές στην ανασκόπηση μίας ελπίδας λύρας.
Συλλαβιστή ανέλιξη αναζητά τον τόνο,
σαράκι αδυσώπητο πριονίζει δομές
που σφραγίζουν παράθυρα στον ιπτάμενο φόνο,
σε λαδωμένους άνεμους με αλάτια κι ορμές.
Η μαύρη σκόνη καταπίνει ενδελέχειες
και το διαθέσιμο μέχρι το απτό ταβάνι,
αυλαία κρεμαστή σε υπέρογκες συνέχειες
και πλουμιστή υπέρβαση σε τρυφερό τηγάνι.
Τσουκάλι αθεώρητο και χύτρα οκνηρίας
κρύβουνε την κενότητα με ξύδι και βραδύτητα,
μπαστούνι τρίτης λήθης και σάλιο ευγηρίας
σταυρώνουνε με ένζυμα πρωτεϊνική βαρύτητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου