To be or not to be

Εάν η απάντηση στο ερώτημα να είσαι ή να μην είσαι είναι ναι στην ύπαρξη, οφείλει η απάντηση να θεμελιώνεται απολύτως από μία αρχή στη ζωή η οποία να υπερβαίνει το αντεπιχείρημα της ύπαρξης του αναπόφευκτου ρόλου των χειρότερων ή των πιο σκοτεινών γωνιών της ανθρώπινης υπόστασης. Θετικές καταστάσεις και οντότητες στη ζωή όπως η αγάπη, ο έρωτας, η προοπτική για απόκτηση γνώσης και άλλα, αν και αντιπροσωπευτικά υπέρ της αξίας της ζωής, είναι αντιδρώντα της προσωπικής ευτυχίας, επομένως απέναντι από ένα υπερατομικό και οικουμενικό υπαρξιακό πλαίσιο ενοχοποιούνται στη στέγη της ιδιοτέλειας και ταυτόχρονα ισορροπούνται από τα αρνητικά και σκοτεινά σημεία της ζωής όπως το έγκλημα, ο παραλογισμός και άλλα. Η μόνη λογική οντότητα που ενσωματώνει διαστάσεις στο ανθρώπινο γίγνεσθαι τέτοιες ώστε να αποκτά καθολική και αναμφισβήτητη αξία η ύπαρξη και επομένως να υπερέχει έναντι της απουσίας της απλώς και μόνο γιατί εκεί δεν υπάρχει η προοπτική για την πολύτιμη παρουσία των διαστάσεων αυτών είναι αυτή που υπερβαίνει ταυτόχρονα τον ιδιοτελή χωρόχρονο στο σύμπαν του μυαλού και την τροχιά της ατομικότητας. Αυτή μπορεί να αντιπροσωπεύεται από το υπερατομικό έργο και την προσφορά που εμπεριέχει την προοπτική της επαγωγικής κατεύθυνσης εκθετικής προόδου (από τον άνθρωπο στην ανθρωπότητα) δημιουργίας βελτίωσης καταστάσεων ή υπαρχόντων κανόνων σε καταστάσεις όπως η παροχή βοήθειας για τη βελτίωση των συνθηκών ειρήνης, η προσφορά στον πολιτισμό και η προσφορά στη γνώση.