Θεολογική και λογική αιτιοκρατία

Η λογική αιτιοκρατία είναι αμιγώς νομοτελειακή ως προς τους κανόνες που διέπουν ένα λογικό σχήμα ως αυθύπαρκτη αρχή, αλλά πολύ περισσότερο ως νομοτελειακή μινιατούρα της θεολογικής αιτιοκρατίας, εφόσον ο Θεός σχεδόν ανεξαρτήτως προσεγγίσεων του ορισμού του κατέχει μέγιστη λογική έννοια, την οποία σύμφωνα με τα γενικά χαρακτηριστικά (π.χ. καλοσύνη, δικαιοσύνη κ.α.) που τον διέπουν ενδέχεται να έχει χρησιμοποιήσει για την επίτευξη ισορροπίας στην ανθρώπινη διάσταση και εμείς ως όντα υπάρχουμε και λειτουργούμε στο σημείο της αναμφίβολης κατανόησης αντικειμενικών πραγματικοτήτων ή γενικών αληθειών διαμέσου μιας λογικής βάσης, τη μέγιστη δηλαδή ως προς την πιθανότητα παροχής της από το Θεό προς εμάς για την ισορροπία αυτή έννοια. Μπορούμε να υποθέσουμε συνεπώς ότι η αντανάκλαση της έκφανσης ως προς τον άνθρωπο της θεολογικής αιτιοκρατίας είναι η λογική αιτιοκρατία, εφόσον καταδεικνύει μια βέλτιστη (λογική) προσέγγιση του ανθρώπου σε θέματα δεδομένης δυσκολίας συναρτήσει της πεπερασμένης του νοημοσύνης.