Ελευαιθερία

Σαν στοιχειό ξακουστής ομορφιάς ανατέλλεις,

στην ανάγκη μιας αιθέριας σκέψης πετάς.

Η μορφή σου μαγεία σε ελεύθερο δάσος,

σε ανέμους γερόντια πάλι δίπλα θα πας.

Καρδιά στη φωτιά σου ζεσταίνεται ανθρώπου,

στην αγνή σου τη ζέση μια αγάπη χωρά.

Ο έρωτας φλόγα στη γωνιά του ληθάργου,
η ενέργειά σου φως σε ωμή καταχνιά.

Ο χρόνος σου δέντρο που ποτέ δε λυγίζει,

οι ζωές σου πινελιές σε ατελείωτο καμβά.

Η θάλασσα κύμα σε κρυστάλλινη σφαίρα,

σε περιπέτειες υδάτινες πάλι γελάς.

Τα λουλούδια σου φίλοι με χρώματα μύρια,

 οι ευωδιές τους ανθίζουν με κινήσεις παλιές.

Στο νου σου συμβιώνουν σχήματα ακραία,
πολυάριθμες, σύνθετες, δομές λογικές.

Αινίγματα λύνεις με πνεύμα αρχαίο,

με δυνάμεις προστάτες αρχέγονης γης.

Της φύσης στοιχεία θωρείς θαρραλέα,

ψυχές προστατεύεις της μοιραίας γραμμής.