Πέρα απ'την αγνότητα μιας μυθικής ελευθερίας βλέπω λευκές τις προσδοκίες μιας αόρατης εξέλιξης. Αχνός στέκομαι μπροστά σου τρέμοντας από δέος στην ιδέα που σε περιστοιχίζει. Ανήκω, σου λέω, στη συμβιωτική αρχή που έμαθα να μας ορίζει. Ανάσανα για αιώνες άτονους δίχως εσένα δίπλα μου, άγγιζα γκρίζα χρώματα, έβλεπα άλλους τρόπους. Άσε με να σου δείξω τους δρόμους που βρήκα απάτητους και ταξίδεψέ με σε μια φυσική ωδή απ' τον δικό σου χρόνο. Άσε με να θυμηθώ με τη μνήμη των χιλιάδων ζωών για να βρω το άρρητο χαμένο μονοπάτι, μόνο για σένα. Είσαι το πολύτιμο χρώμα της λογικής, η υπερβατική επαφή με το είναι, η πολυπόθητη νοσταλγική ισορροπία. Είσαι το φως που με αφυπνίζει την κατάλληλη στιγμή, η ενσάρκωση της αθανασίας, η αυτοδημιούργητη μοναδικότητα. Είσαι η παντοτινή συμφωνία..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου