Στα ταξίδια του νότου η αγάπη συνόδευε τον άνεμο, στη νωπή φαντασία οι άνθρωποι χαμογελούσαν στις ανάγκες τους. Δυο φρέσκα φρούτα έβρισκαν τα μάτια σου τυχαία σε ένα παγκάρι καθώς περπατούσες, μερικές αστείες γκριμάτσες σε αγορές και πανηγύρια, σκέψεις φτερούγιζαν παράνομα και δε σου έλειπε η γη, οι ξένοι τόποι σε έλουζαν με εικόνες και μνήμες. Κι ο χρόνος δίκαια σε είχε αποδεσμεύσει, μετά από τόσο καιρό στην εργατιά. Μα ελεύθερος κι αν ήσουν ήταν γιατί είχες μαζί σου εκείνη, τη μία πατρίδα σου, τον επιβάτη του χρόνου σου, τη μοιραία θεά σου στα ταξίδια του νότου, εκείνη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου