Δημεύει την καμπύλη η παραπλήσια λήθη,
στουπί τεχνολογίας έγινε η άνωθεν ώρα,
κουπί ξεθυμασμένο θα τραβούνε οι μύθοι,
μα ομπρέλα προνόηση κρατάν σε λευκή μπόρα.
Κυριακής καμπυλώματα και με ευθείες τρόπους
να πατάνε τα πλήκτρα στο ρυθμικό επάγγελμα,
περιχαρείς οι δαίμονες στους στιβαγμένους τόπους
αγγίζουν την απόσταση χωρίς γλυπτό παράγγελμα.
Σεντόνι στην κουβέρτα για κοιμισμένο σκέπασμα,
φυλλοβόλα ματόκλαδα της σκόνης εργαλεία,
τραχεία ενασχόληση με δυο μετάξια πέρασμα,
συμβατό επιδόρπιο σε ορεκτική φιλία.
Με γραμμές το διάκενο ασπρίζει τη βοήθεια,
τα ζάρια σεναρίων δε γυρίζουν τυχαία,
μόνο να εννοούσες τον αριθμό αλήθεια,
σαράντα δυο φορές δε θα 'σουνα λαθραία.
Τριχιά στο ανεπίδεκτο και βαφή λογικής,
συγκοινωνούντα όρια αθέατης αγνότητας,
ηλεκτρικό φαΐ κοιλάδας βαλτικής
δε θα αμφισβητεί πρόποδα απειρότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου