Η δύναμη της έννοιας ψάχνει για να γυρίσει,
κυκλωτικά παραμονεύει στο χώρο της μιας μοίρας,
οι δεκατρείς αδειοδοτούν το ζω που θα πατήσει
πάνω από την εξάρτηση της τρεμάμενης λύρας.
Η πίστη αναμοχλεύει τυχαίες συγκεντρώσεις,
οι δυο κλίσεις της πένας χαμογελούν στο χώρο,
το οξυγόνο φωνασκεί στις μαύρες εξαρθρώσεις,
με τη ματιά στο έλεος η στάχτη και το δώρο.
Η ορμή της νομοτέλειας χαμογελά στην πύκνωση,
η επαγωγή της ύπαρξης στεγάζει τη στιγμή
όταν η πίστη τρέχει την παλαιή συρρίκνωση,
κινώντας χωρίς μάζα οριακή πυγμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου