Στη χείρα της βοήθειας η καρό μάσκα της λύσης,
τα κύματα της σιγαλιάς, θρήνος του οργανισμού,
σωρεία αναμφίβολων ανομημάτων φύσης,
που μπάζουν και κοχλάζουνε σε οίκο υλισμού.
Ενισχυμένο τέχνασμα, λόγος από χαρτόνι,
μα δε νοιάζονται οι πρόχειροι της μόνιμης σιωπής,
η ξεραμένη αγκαλιά δεν παύει να φυτρώνει
και να γελά στον άνεμο της τεχνητής ροπής.
Ο εξάντας τους τις θάλασσες των βημάτων χαρίζει,
κορμί ασυδοσίας, η μάρκα στα κρυφά,
μα ενός θεάτρου θαύματα η γνώση μας θερίζει,
δυο σύννεφα με κεραυνούς, δυο τάματα γλυφά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου