Δικαστική ηχώ

Η ζάχαρη της λησμονιάς κάνει μέλλον πικρό,

 ξεφεύγει το παρόν τους μα όχι το μικρό,

στερνό και γυμνό βήμα των αίολων παιδιών τους,

επιβατών ακούσιων στις τρύπες των μυαλών τους.

Δικαστική ηχώ να ζήσει ο γκρεμός τους,

χωρίς μοίρα βοήθειας να παίξει ο πνιγμός τους,

η ελπίδα ένα κόκκαλο που ο ρόλος τους δε σπάει

κι ένα άλυτο αίνιγμα που η ανθρωπιά κρατάει.

Καινοφανής απόχρωση φωνής αγωνιστή

αφήνεται σε ζωγραφιά στη γκρι δειλία κλειστή,

σε πίνακα με υπογραφή από πιστό πινέλο,

και μ' ένα αναπόφευκτο αλλάζει το μοντέλο.

Συλλογική ανάλυση εχθρικών πεπατημένων

και λογική διήθηση δρόμων παραλυμένων

απαιτεί η ένορκη απόσταξη του θάρρους

και το αναγκαίο σκούπισμα αλλοτριωμένου βάρους.