Φύσηξε ανάσταση ευωδιάς κι ότι ποθείς θα ανθίσω,
η ευυπόληπτη ζαριά μου λέει να σου χαρίσω
σωσμένα άνθη λεμονιάς από ιστορίας σκέψη,
φύλλα ωμού βασιλικού που η μνήμη έχει θρέψει.
Κράτησε χάδια δίδυμα όχι για αιώνια αρχή,
μα για μιας χώρας θάρρητα με τη λειψή ιαχή,
βρόντηξε σε ισχυρό παρόν, φωνή σε γέρο χρόνο,
σβήσε μαζί μου τις σιωπές, τις στιγμές που θολώνω.
Αέναη προσαρμογή, εξέλιξη ενστίκτου,
μετάβαση αισθήσεων πέρα από σκότος οίκτου,
δυναμική απαγωγή δειλίας εν θερμώ
και πλαστική υπέρβαση σε χρώμα από ειρμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου