Φωνή μες στο καλώδιο και κοινωνία σωλήνα
για μια στιγμή εμψυχώνεται κάτω από τη νιφάδα,
σκέψεων θερμοκήπιο η ερημική μαρίνα,
βουβά καλλιεργείται η συλλογική κοιλάδα.
Μοτίβα μες στα κύματα του παλαιού αχάτη,
η έντεχνη λεπτομέρεια χαρίζει μύρα χρόνια,
ελεύθιστε συγγραφέα της μοίρας, απελάτη,
τυφλή η εποχή σου κρύβεται μες στα χιόνια.
Λογική στην πιθανότητα και στο αίσθημα ελπίδα,
στατιστική το χάος και δεινός πραγματισμός,
μα οργανικός ο άνθρωπος πέρα από την οβίδα,
πρίσμα ο δομημένος αναγραμματισμός.
Περιοδική συγκίνηση σκιαγραφεί την ύπαρξη,
κβάντα ζυγών ψηφίων κινούνται προς το μέλλον,
το εγώ σκηνοθετεί του δειλινού τη χάραξη,
η μονόπρακτη ζωή τραγωδία πινέλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου