Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Τα κιλίμια


Γραφίτης αχθοφόρος συντονισμένης γνώσης,
 διαφορά φάσης αυτόνομη σε όρθια συναίσθηση,
πελάτης νοικοκύρης σε σκαλοπάτια δόσης,
λιωμένος ωροδείκτης η αιτιακή παραίσθηση.

Ασπρόμαυρο καπέλο στο χρόνο που διάγεις,
 τα βέλη στις δυο φτέρνες με λαθραία φορά,
μα σπάνια βινύλια το σύστημα ανάγκης,
στριφογυρίζει μνήμη σε κοινωνική φθορά.

Καλικάντζαροι δαίμονες δένουνε το μυαλό σου,
εξωτική προσάρτηση υιοθετείς με λάθος,
με χάρτινη προσέγγιση σκοντάφτεις στο καλό σου,
διώρυγα σπασμένη στης Άνοιξης το βάθος.

 Γεννήτριες ταυτότητας αφαιρούν οξειδώσεις,
η θύρα της αναπνοής σε δωδεκάεδρο σπίτι,
ο παλιός τρόπος ανάγκη σε κρυφές πυρακτώσεις,
λευκό φως στα κιλίμια από θυμικό φεγγίτη.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου