Το μαύρο ραδιόφωνο

Γραμμές νου τεθλασμένες, μιμήσεις ημιτόνου,
πτώσεις και παραδόσεις σε πέλαγο γκρεμό,

σαν τρόπος θεοφόρητος η σκέψη της αργίας,
 παιδί της πέμπτης εποχής το φρούτο της αγίας,

κίνηση θετικότητας με λάγνο εμπαιγμό.

Πέρα από τα σίδερα ελεύθιστες συνάψεις,

δίπλα από τα σύνορα μπαλαντέρ δυισμός,

ηθοποιοί του πλέγματος σε απόκληρες τροχιές
κρατάνε δυο μπαλόνια με αέριες διδαχές,

γύρω από την Ακρόπολη μεσαιωνικός δεσμός.

Η συναίσθηση παντρεύεται δυναμική ανάγκη,

η αίσθηση συνείδηση πιάνει από το χέρι,

οι μεθυστικές ζωές βαρύτητα κρασιού,
 η ομόνοια καπνίζει αναπνοή νησιού,

διακυμάνσεις βήματα δεν κόβει το μαχαίρι.

Η ανάσα σου χορεύει με το βλέμμα σου,

η ύπαρξή σου αντίδοτο σε πράξεις που κοινώνησαν,

με μανταλάκια πιάνονται καθιστές αποδράσεις,
καμινάδας καπνός οι φτηνές ενοράσεις,

μα η ταυτότητά σου πλώρη για λόγους που εννόησαν.

Αφίσα ημερολόγιο αφηγείται στο χρόνο,

του χτύπου ο χλωμός τύπος σκαρφίζεται σπαστά,

μαύρο τους ραδιόφωνο με εταίρες κεραίες
προωθεί ευωδιά σε ροδαλές παρέες,

σε έγχορδες κοινωνίες μετάλλια κρουστά.