Φύκια και καπνά

Ο φίλος σου απόψε στο σοκάκι

κι η μέθεξη να καίει τη θηλειά,

κι αν έψαξες το στάχυ στο λιμάνι,

δε χόρτασες με φύκια και καπνά.

Αναλαμπή της πρώτης αγκαλιάς,

δημεύουνε στο νου μου, τα όχι του δεινού μου.

Πετάς στις εθνικότητες της στάλας

και μένεις όταν βάλλεται το φως,

χαμόγελο μίας φωτιάς μιγάδας

και γέμισε ο συναφής ασκός.

Αναλαμπή της πρώτης αγκαλιάς,

δημεύουνε στο νου μου, τα όχι του δεινού μου.

Ρωτάς του στέρνου την ημέρα

για την εφηρμοσμένη γη,

ανάσα για τη φύλαρχο εταίρα

η στιγμή τροχιάς σε Ανατολή.

Αναλαμπή της πρώτης αγκαλιάς,

δημεύουνε στο νου μου, τα όχι του δεινού μου.