Το βαράκι της θέλησης ζυγίζει μία μοίρα,
η πένα δε χρειάζεται προγονικά φτερά,
λευκή συναισθησία ασπάζεται τη λύρα,
προτού η πλαστικότητα παγώσει νοερά.
Παρέα στην απάντηση δεν κάνει η ομόνοια
όταν οι αντιδράσεις δεν ακούν τις προθέσεις,
η τυχαία πανίδα δε θα πίνει τα κώνεια
όταν η προτομή διδάσκει διαθέσεις.
Καπνός μιας απουσίας στο βράδυ της ανάγκης
βγαίνει από το νερό τρέχουσας υποψίας,
κουλουριασμένη έρημος στη γραμμή που διάγεις,
μα βρέθηκε η όαση σε φλασκί παρρησίας.
Αρχέτυπο της Άνοιξης τέμνεις τα βήματά μας,
λιγνή ασυμμετρία σε περιστέρι βούλησης,
το κοχύλι της κτήσης στα πολλά λήμματά μας
τραγουδάει στα γράμματα την αγκαλιά της φρούρησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου