Το κλειδί του Νείλου

Στεγνώνει το μπαλκόνι πλυμένης αφασίας

κάτω από τη βαφή της αχρωματοψίας,

το δώρο ακοινώνητο και το ρεύμα στο πέλμα,

κινείται ο εξάψαλμος σε όρεξη και τέλμα.

Η διαφορά δημοτική διαδοχικών γραμμάτων

όταν η γνώση αναζητά την ευθεία βημάτων,

χρόνια ημιπερατές της νύστας οι κουρτίνες,

αφήνουν το προβλέψιμο μα δεν ακούν τις ίνες.

 Η τρικυμία απόειδε και γύρισε κοντά σου,

μα μαθαίνει το τέλος και όχι τα αρχικά σου,

πετάς με τους αιώνες συλλογική αρχή,

σχεδιάζεις αρμύρα με άφιλτρη ιαχή.

Η πορεία της τροχιάς μοιρολατρική,

η τροχιά της πορείας ντετερμινιστική,

σκοτώνεις γραμμικότητες με το κλειδί του Νείλου,

αποκυήματα στυγνά απ' το κορμί του είλου.

Αλάτι στο σχεδιασμό όταν ματώνει η λύση,

ο χρόνος μας παντρεύει το χάρτη με τη φύση,

δυναμικός ρυθμός, απόγονος βαρύτητας,

ψάχνει μες στα μαλλιά σου τον ορισμό βραδύτητας.