Οφείλει κάποιος εάν επιθυμεί να βρει το συντονισμό νοήματος που εκφράζει ως πομπός και νοήματος που λαμβάνει ο δέκτης να απορρίψει την ασυνείδητη πεποίθηση ότι η κατανόησή του στις λέξεις που εκφράζει λαμβάνει χώρα με τον ίδιο τρόπο στο δέκτη, η συνειδητοποίηση ότι ο δέκτης θα κατανοήσει το νόημα με τον τρόπο που το κατανοήσαμε εμείς και μετά απλώς αναγκαία μέθοδος είναι η εκφορά φράσεων για τη μεταφορά του νοήματος είναι λανθασμένη, για διαφορετικά άτομα έχει διαφορετική βαρύτητα και γίνεται με καθόλου εώς πολύ διαφορετικό τρόπο αντιληπτό το ίδιο νόημα. Ο τρόπος επομένως για τη σύμπλευση νοήματος που αντιλαμβάνεται ο ομιλητής και αυτού που γίνεται κατανοητό από τον ακροατή ή αναγνώστη είναι η κατά την έκφρασή μας χρυσή τομή πυκνότητας λόγου και ενδελέχειας, δεδομένης της αδυναμίας κατανόησής μας του τρόπου αντίληψης του εκάστοτε δέκτη. Επίσης, μόνο στην περίπτωση της έκφρασης δεδομένων της αλήθειας και γενικών γνώσεων σχετικά με την πραγματικότητα και όχι κατά την έκφραση προσωπικής κρίσης, είναι ικανή και αναγκαία η απόρριψη της συνειδητοποίησης ότι ο δέκτης συντάσσεται με την οπτική μας, το οποίο ασυνείδητα δημιουργεί τάσεις να αποκλίνουμε από την ανάγκη να εκφραστούμε με τον απαλλαγμένο από προσωπικές κλίσεις τρόπο και να παραθέσουμε με ακρίβεια τα γεγονότα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου