Τις φλόγες στο θεώρημα της ράμπας
βλέπουνε οι τριγμοί του δίπατου ληστή,
παράσταση στη θυμηδεία της λάμπας,
και με χαλκά στον τένοντα ζυμώνει η αστή.
Πηγή από τα σίδερα βλέπεις μέσα απ' την άμμο,
ανοίγει το διπλό χρονικό στις νύχτες του αγωγού,
τυχαία ανασκόπηση που πετάγεται χάμω,
χρονολογεί στην κόψη δυο τέκνα αρωγού.
Μου δείχνει η ανάγκη το επίπεδο χρώμα,
Μη μου λιμνάζεις κάθαρση, τα οίκω μη εν δήμω,
η ένωση κι αν έμαθε θαμπωτική αρχή,
δεν έδωσε ανάσταση με ρίμα για να κρίνω,
δεν κράτησε τον πάπυρο σε άλογη βροχή.
η πλουμιστή επίκληση μαθαίνει το χωνί,
ταιριάζει το κλειστό ανάγλυφο στο χώμα
όταν η ιστορία δεν κρύβει τη φωνή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου