Έρεβος

Στο βήμα σου ανάλγητη, πέτρινη υποκρισία,

θολώνεις μάτια ανοιχτά πνίγοντας τους αγώνες,

το κίτρινό σου κέρατο βάφεις σχολαστικά,

με έρεβος γεμίζεις Ελληνικούς αιώνες.

Η αρχή σου απερίγραπτη, το τέλος μόνο ξένο,
την αρωγή καρπώνεσαι από ψήφους πιστές,
ζητά η αναγκαιότητα επισκευή στο τρένο,

μα οι φορείς σου απαντούν μονάχα στους ληστές.

Με δάκρυα κι αυτά καυτά πονάει η ξενιτιά

την πορεία μιας χώρας στο σάπιο της βαγόνι,

με έτοιμη αδράνεια και νέκρα σιγαλιά,

με προδότες απείραχτους στου έθνους το τιμόνι.

Φορά η αναδίπλωση τις κομματικές ρήσεις,

με το καρότο στους μωρούς μαστιγώνει το μέλλον,

χάνονται στη μετάφραση λελογισμένες χρήσεις

εξουσίας που καταχράται σε μια στιγμή ο φέρων.