Σε ψάχνω ακατέργαστη και δίκαιη λαλιά,
αν ο σκοπός σου φώτιζε τα γήινα λημέρια,
αν η ζωή σου γνώριζε τα σηκωμένα χέρια,
τα δάκρυα θα στέγνωναν χωρίς πικρή φωτιά.
Σε βρίσκω στη συλλογική, αθάνατή μας μνήμη,
να σε δωρίζουν συνειρμοί σε Ελληνική μαγιά,
να λύνεις σταχτοκίτρινα τραυματικά δεσμά,
να διατηρείς σε λήθαργο το εξώκοσμο αγρίμι.
Σε αναζητώ μονάκριβο και ηχηρό μας θάρρος,
μέσα απ' το φως της δράσης σου στο νόημα της γης
σκιτσάρεις την πατρίδα μας σε πίνακα αυγής,
τον τόπο που γεννήθηκες και που πετάς σα γλάρος.
Σε ξέρω απ' τον πόλεμο να εκμαιεύεις λύση
με τη μόνη μητέρα σου, τη λευκή Αρετή,
που με φιλί των υπευθύνων δρα ως αιρετή,
θέτοντας το ζυγό της Θέμιδος σε χρήση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου