Το λόγο σου νοστάλγησαν αθάνατοι θεοί,
κι αν έπλεξαν το νήμα σου οι τρεις αφέντρες μοίρες,
ψαλίδι δεν υπάρχει για την κλωστή που πήρες
γιατί απ' το λαβύρινθο βγήκες με αρετή.
Στην τρύπα του λαγού δεν έπεσες ποτέ σου,
τη χώρα του ονείρου αδειάζεις όπου πας,
με ακέραιο το θυμικό προστάζεις τις πληγές σου
να πάψουν πια να σ' ενοχλούν τώρα που εαυτώ μετράς.
Κι αν κλέψαν οι προστάτες σου μερίδιο απ' το δώρο,
κι αν λήστεψαν τον τόκο σου, τον ένα σου σταθμό,
ευθεία κι ανεπιστρεπτί πείθεις το γέρο χρόνο,
με νόημα που σου χρωστά να δέσει τον καημό.
Είναι νου περιπέτεια το ερωτηματικό,
θέτει γραμμή αγέραστη ιχνών η λογική,
αγγίζει αρχή αδέκαστη και εικόνα φωτεινή
η σκέψη που συνείδησης πορίσματα γεννάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου