Χρονόησις

Η χρόνια κατάσταση βρίθει ανομημάτων,

πολλαπλών χτυπημάτων πολυδαίδαλου κτήνους,

ο άξονας αναδόμησης προίσταται του ρύγχους,

του δαίμονα της κύκλωσης πελασγών μας βημάτων.

Αμιγώς ρηξικέλευθη η οικονομική ζώνη,

προοδευτική η θέσπιση, προασπίζει πολλά,

τα σαράκια όμως τρώνε καινοτόμα φιλιά,

τα θεμέλια μιας χώρας που αμαυρώνεται μόνη.

Στο λάκκο ξαναβρίσκεται η αιώνια πατρίδα,

οι μαριονέτες έμαθαν να ασπάζονται σχοινιά,

τερμίτες τους ονόμασε η δίκαιη θηλειά,

η έννομη απόφαση που δυστυχώς δεν είδα.

Ίσως ανθίσει ο χρόνος προσφορές και ευκαιρίες,

μα φέρει και προβλήματα μιας έξωθεν πηγής,

πάντα σαν καταλύτης δρα στην κοινωνία γης,

πλάθει τα τέκνα της ζωής, της μοίρας ιστορίες.

Η νόηση μόνη πετά, νοημοσύνης μάνα,

στον άνθρωπο παίρνει μορφή, με το έργο νικά

πολέμιους της υπέρβασης που κοιτούν εχθρικά,

μικρογραφεί τη δύναμη του απέραντου πάνα.

Χρόνος μαζί και νόηση, από ρόδιο συνδυασμός,

μετακριτήριο εξέλιξης πρώτο της ανθρωπότητας,

συχνότητα της σκέψεως, του καυσίμου ποιότητας,

ορμή, μάζα-ταχύτητα, σαν κοσμικός σχεδιασμός.