Στην παραζάλη προχωρά τυφλά η ευπιστία,
η ιλαροτραγωδία της εθνικής φωνής
που ποτέ δε γνωρίζεται καν ως αμαρτία,
μα ως παρωδία σέρνεται πειθήνιας ιαχής.
Το πρόβλημα προτείνεται ως λύση μετά βίας,
καθίζει στην καρέκλα του ο χθεσινός καημός,
η άγνοια πρωτοστατεί της αυριανής αργίας,
της σκέψης εκτροφέας ο δήμιος εμπαιγμός.
Οφείλουμε να σώσουμε αλήθειες απ' το χάος,
ξεχασμένες συνήθειες ήχου πελασγικού,
μνήμη φέρει το παρελθόν και όχι ο άλλος πράος,
όχι ο τράγος χριστιανός κυττάρου ζωικού.
Το ωμό αντίκρυσμα ζωής σκιές δεν καθρεφτίζει,
δε δέχεται σκοταδισμό από στεφάνι αγίου, το έρεισμα της ηθικής γωνιές ξανά φωτίζει,
μυσταγωγία επιρρεπής στη νόρμα του ηλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου