Η συνείδηση της θάλασσας ηχεί στα κύτταρά σου,
το πνεύμα όμως στο χέρι σου για μια κλειστή λαβή,
πέρα από την ανάγκη σου ο ορίζοντας κοντά σου,
μα μπρος στη θέαση βουνά και ρίγος στα πανιά σου,
στα πικρά μαύρα σύννεφα καθρέφτης ανοχή.
Ρουλέτα στην αξία σου σχεδίασε ο χρόνος,
βυθός και καθυστέρηση της ζωντανής πνοής,
κοχλάζουνε τα λάθη σου, της δράσης σου ο φόνος,
σε τέλμα η απόδραση, περιχαρής ο δρόμος
μιας ανάμνησης ξέθωρης στον ήχο μιας βοής.
Πιλότε των ξερών ακτών λυπήσου το σκαρί σου
που μάταια βολοδέρνεται σε ξέρες με τριγμούς,
στη φλογερή αναπνοή του ρόλου λένε πλύσου,
σε άγρια αναχώματα του μυαλού το τσαρδί σου,
παρόν υπό ανάλυση, παρελθόν με καημούς.
Φύσηξες κόντρα σε άνεμο κάποτε με το ζόρι,
τα χείλη σου δυνάμωσες με άναρχο φιλί,
ματώνει η ελευθερία σου απ' της γενιάς το δόρυ,
σε απέθαντη εκκίνηση του νου πνιγμένοι χώροι,
κατήγορος της μέρας σου που αποκαλείς δειλή.
Δε λύγισες τα σίδερα ωσάν απλός στρατιώτης,
ούτε την αντοχή έφερες σε κόσμιες καρδιές,
δεν υπήρξες αιχμάλωτος μα ούτε ταξιδιώτης,
από μια φήμη έμαθε για σένα η ανθρωπότης,
στης μοίρας σου το ανάγνωσμα διαφωνούν ψυχές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου