Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Το άξιο


Στις όχθες της συνείδησης, στις παρυφές της μνήμης,
έργο διάφανο καλείς την προσευχή που αφήνεις,
στις εκβολές του σύννεφου, στον αδερφό του αέρα,
χαμογελάς στην ένδεια προτού σε φτάσει η μέρα.

Η νόησή σου τέχνη που ζωγραφίζει λέξεις,
η προσφορά τους παίγνιο που επιθυμεί να τρέξεις,
η ζήτησή σου στα ανοιχτά χωρίς υποκρισία,
ζηλεύει τον αγώνα σου η ετυμηγορία.

Για τα χρυσά δεν πούλησες το φωτεινό λιμάνι,
το μέλλον σου στην αμμουδιά κι ο χαλασμός δε φτάνει
να πληγώσει το άξιο με τοξική εξουσία,
να λερώσει τη μνεία σου στην ιερή ουσία.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου