Δεν παραπαίεις σε στραβούς δρόμους,
δεν θα καπνίσεις όπιου νόμους
και η αστείρευτη σταλαγματιά σου
ποτίζει ποίημα στα λογικά σου.
Δε σε προφταίνουν καιροί διαβάτες,
δε σε χαρίζουν δεμένες πλάτες
και αν η ανάγκη σου πετάει βέλος,
στη σιωπή τους διδάσκεις τέλος.
Δεν έμαθες σε υγρό θρανίο,
δε σε έδειξε ρηχό αστείο,
δε σε αγγίζουν οι ξεχασμένοι,
οι μελανόσποροι, της γης χαμένοι.
Κι αν αφουγκράζεσαι πάθη και κρότους,
δε σε ασπάζεται άρωμα σκότους,
στην έλξη ορθώνεται μαύρη πλημμύρα,
μα αργυρόπνοη δεν έχεις μοίρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου