Άσπρο κοχύλι στα μαλλιά και φως στην κάμαρά σου,
βασιλικού μαγιά κρυφή ρίχνεται στην ποδιά σου,
κουρνιαχτός στο πλατύσκαλο γεμίζω τις ελπίδες,
κι εσύ να σώζεις κόλασης γυμνή ζωή που είδες.
Πικρός αντίλαλος φωτιάς καψαλίζει ιδέες,
μελαχρινή μου αντίδραση μαυρίζεις προκυμαίες,
μα παρυφές της Άνοιξης για σένα σκαρφαλώνω,
τη δράση μου στα κάγκελα έμαθα να ζυμώνω.
Στο θυμικό σου μπολερό το χρόνο μας μυρίζω,
λουλούδι στα λευκά κλαδιά στο σώμα σου γυρίζω,
χείλη να αδειάζεις στο παρόν, πέταλα στον αέρα,
φύλλα στην ευκαιρία μας προτού ξυπνήσει η μέρα.
Γραμμές μου αναπόφευκτες, μοίρες μου στην παλάμη,
στη Δύση μου πριμοδοτώ γεγονός εν δυνάμει,
Ανατολή κι ο ιβίσκος σου στο νου μου έχει ανθίσει,
ορίζοντας στη θέα σου κι η σκέψη σου μια φύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου