Τα καντούνια του ειρμού σου, Αλεξάνδρεια του νου σου
και τυφλά ταξίδια πάλι ο εχθρός σου έκανε,
στη μονόφθαλμη αρένα παίζει η κουτσή λατέρνα
και ξανά στο μοιρολόι τραγωδία έλαμψε.
Στου ονείρου το καράβι σα δεμένοι στο κατάρτι
και το ίχνος του θανάτου στο φακό μεγάλωσε,
συντροφιά και μαρασμός, άγιες τέχνες και χρησμός
και στη μυρωδιά της ζάλης κορμί χώρας έλιωσε.
Σκιάχτηκες με τα πολλά, αναθρώσκοντα καπνά
και στα λίγα η απουσία τη σιωπή της τάισε,
έλα πάλι στο παρόν, στις συνθήκες των δεινών,
τον δαυλό ζυγό του δίκαιου στο ένα χέρι κράτησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου