Της αρετής το είδωλο με σένα δεν στερείται,
της προσμονής το αντίδωρο για σένα ευλογείται,
η ταπεινή μου όραση στο έργο σου προβλέπει
τη συνταγή που πέτυχε που η πίστη διαθέτει.
Ο έρωτας μια συλλαβή που δε χωράει σε λέξεις,
η υπόθεσή μας χρονικό αγαπημένης σκέψης,
στης ζωής μας το ανάγνωσμα παραμιλάει ο Χάρος,
το πρόσωπό σου γιασεμί, Ανατολή και θάρρος.
Δεν ξέρω αν ο χρόνος μας πιστεύει φιλικά,
ή αν κοινή η ανάγκη μας πετάει μαγικά,
σημαιοφόρους μοναξιάς μόνο βλέπω τα τείχη
της πέτρινης αδράνειας που δε γνωρίζει τύχη.
Κοίταξε τη ζαριά της μοναχής αλήθειας
και μίλησε στο άγνωστο μελλοντικής συνήθειας,
από μύριες λευκές ψυχές άκουσε τη δική μου,
διάλεξε την ανάσα που φέρνει η πνοή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου