Καιρού βλαστάρι

Καιρού γεννήτρια, μάνα άγνωστης φυλής,

σε θέλουν άνισες γωνίες πλαϊνά τους,

αραχνιασμένες κάμαρες κι η σιγαλιά τους,

σβήνουνε μόνο με την πλώρη σαν φανείς.

Καιρού στροφή, στίχων στροφή, πικρό χαμπάρι

πήρες και άναψες φυτίλι από νωρίς,

στιγματισμένη η ελπίδα ώρας που φορείς,

σκουριά, σίδερα και νυχτιά, του νου ριχτάρι.

Καιρού στιγμή ακροβατεί σε δυο τσιγάρα,

κολλάς το όνειρο μ' άκοπες ρουφηξιές,

γόνατα στα καρφιά με ένθετες ριξιές,

χέρια στο τάληρο, βαλσαμωμένη φάρα.

Καιρού βοήθεια σε ημίγυμνο ποτάμι,

το ρεύμα στάλας στα ομότιμα πανιά τους,

κάγκελα ημιπερατά στη μυρωδιά τους,

φάρμακο κρύο και η μοίρα στην παλάμη.

Καιρού συνήθεια μα κλειστές οι Κυριακές,

στους θεούς γνέφεις μα ανθρώπους σατυρίζεις,

μ' ένα κερί λιωμένο έμαθες να πήζεις,

στην ανεμόσκαλα απάτες στωικές.

Καιρού βλαστάρι, έθνος μου κοινωνικό,

αιώνες έψαχνες να βρεις την παρθενιά σου,

μόδες αλείφεις στη δόκιμη φρυγανιά σου,

καιρού βλαστάρι, πυροβόλο παιδικό.