Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Ο αητός της ύπαρξης


Το κάρμα δε θα μάθει να βγαίνει απ' το παράθυρο,
όνειρο μέσα στ' όνειρο δίπλα στην ορχιδέα,
σκέψη πάνω στη σκέψη το ξεπαγωμένο λάφυρο,
στα παπούτσια της θύμησης λάσπη δε βρίσκει η ιδέα.

Το σώμα της αβύσσου το νου δεν προσκομίζει,
τα όρια ανθίσματος δε θα φανερωθούν,
συντηρημένη πρόθεση η μαρίνα της σφίζει,
καθαγιασμένες έννοιες δε θα αγκυλωθούν.

Ευθέως παρεισφρύει στου λίκνου τα παλάτια
ο κόμπος της λεπτής ζωής και σκαλί συνειρμών,
άθελα βρίσκουν αίρεση δυο λέξεων τα άτια,
μα η σελίδα κύησης πολύ γερών αρμών.

Το κοράκι του θάνατου σε πειρασμούς δεν πάει,
λόγο δεν βγάζει η άρνηση στη φωτεινή αοιδό,
ο αητός της ύπαρξης στα σκοτεινά βουτάει,
μικρό λιμάνι αξόδευτο από φυκιών οδό.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου