Το εισιτήριο

Των καραβιών οι δυο αιχμές μετωπικής φοράς,

στων ταξιδιών τα οράματα εντοπίζουν μπαχάρια,

η αλλαγή προΐσταται τροπικής προφοράς,

στα λιμάνια μαθήματος πολύχρωμα παζάρια.

Ονειροπαγίδα σ' άνεμο φιλτράρει ονειρώξεις,

βαυκαλίζεται σύσσωμη νυσταγμένη αφορμή,

ανάγκη στο απυρόβλητο που δε θα επιδιώξεις,

η γενετικά συλλογική ασυνείδητη ορμή.

Κι αν ο ηλεκτρισμός της είδησης διόλου στατικός, 

μπλεγμένες αμμοθύελλες κουβαλάς στους νευρώνες,

αιτίες βλέπει ο λόγος σου κι είναι σπαρακτικός,

σφηνάκια δυσπεψίας κερνούν σκέψης θαμώνες.

Το εισιτήριο σου 'δωσα για ν' ανοίξεις τα στόρια,

το άρωμα του κάρδαμου περιμένει συνήθειες,

μη φθείρεις τον διάκοσμο στου νου τα άνω όρια,

μη λύσεις το δεσμό με σταυρωτές προμήθειες.

Με το χρώμα του αόρατου δε βάφεις με το χέρι

μα με συνειδητότητα ταχύτητας φωτός,

κατέβα απ' το όχημα που τ' όνομά σου φέρει

και βγάλε την ενέσιμη αγάπη της νυχτός.