Κοχύλι σκιαγραφημένο απ' τον Fibonacci,
νιφάδα Koch με νόμο αυτοομοιότητας,
χορεύουν στις σκιές πλανόδιοι παλιάτσοι,
λυγίζουν πρόθυμες ζωές ριγέ αβρότητας.
Το κολιμπρί στη φαντασία αιωρείται,
δυο μανιτάρια πρότειναν δυο ψυχεδέλειες,
υγρό χαμόγελο στο χώμα αναζητείται
που στέρεψε γαλάζιες λίμνες και αφέλειες.
Το ερωτολόγιο της γης θα καλιμπράρει
για να δουλέψουνε σωστά οι παραισθήσεις,
η ίαση φλογισμένη απόφαση θα πάρει,
να ζήσει σε ρουμάνι με κλαδιά αισθήσεις.
Στη φυλακή, στη φυλακή ανίδεης νιότης,
κοιμάται φιλικό και τρίποδο σκυλί,
κάγκελα και ματιές θαλασσοπόρος πότης,
άφησε κι επιβίωσε με δελφίνι φιλί.
Από νωρίς κοντεύει τρεις, ρολόι θηρίο,
ουράνιο τόξο σου λείπει του έρωτα το βέλος,
έβαλες χέρι σε επικίνδυνο ενυδρείο,
σε κέρδισε βιταμινούχο κρυφό τέλος.
Πένα αντίδοτο λικνίζεται στις λέξεις,
η πεταλούδα μες στο χάος κολυμπάει,
"πού να πλάσεις τη μελωδία, πού να παίξεις",
η γκρι οικία τον καπνό θε να μασάει.
Το πέρασμα απ' τη λεγεώνα αιχμηρό,
καλοριφέρ και πριμαντόνες δεν πληρώνει,
ουλή από φίλο καρχαρία στο μηρό,
λαχάνιασε κι η θυμηδία που μας ενώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου