Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

Μία πλάση


Κλεφτές ματιές ρίχνεις στο χρόνο
καθώς σε αγκαλιάζει,
η μια ζωή κι ο κόσμος μόνο
και το κόντρα χαλάζι.

Της διπλής έλικας το παίγνιο
από τα βάθη αρχίζει,
 γενιές σε ορίζοντα βυθό
απόψε ξεφυλλίζει.

Ο Χάροντας της ευκαιρίας
λογομαχεί με χρώματα,
σε βίο ωμής αμαρτίας
αγιάζουν κρύα σώματα.

Δεν έπεσες στο όνειδος,
δε σε μαύρισαν χώματα,
σε βλέπω στην ανάγκη
μ' ένα φουστάνι αρώματα.

Κρυφό τάμα σ' έχει ψάξει
μα στη γη σου δε θ' αράξει,
η καρδιά σου μία πλάση,
προσευχή δε θα κεράσει.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου