Έλεγχος στη ροπή

Ευλογεί την ευλάβεια η μονάχη πρακτική σου,

στα κύματα της κράσης τους αποφάγια ερημιάς,

αγγίζει η Ανατολή την ξανθή την πνοή σου,

θρησκευτικό παράγγελμα δε φέρει η φωνή σου,

προστακτική αλλοτρίωση άνευ αποθυμιάς.

Το όραμα ξανάνθισε απ' το χλωρό κοτσάνι,

φτωχή η απελπισία πια, με κουρέλια ντυμένη,

ταξίδεψε η απόφαση προτού να βρει λιμάνι,

φυτέψαμε και έρωτες στο μοιραίο μποστάνι,

οι πόνοι που σε γνώρισαν σε άφησαν λυμένη.

Περπάτησες στο χρόνο μας και βρήκες το λεπτό,

τα δεύτερα που στείλαμε στη θάλασσα την πέτρα,

των δυο στροφών δε φόρεσες το κόκκινο παλτό,

ισόβια σε θέλουν να ψάχνεις το ρητό,

μα έθαψαν το νόημα χωρίς να πάρουν μέτρα.

Των φώτων μας η ρήση, δυο φιλιών νυχτωδία,

δεν λαμβάνουμε χάρες ρυπαρής αρωγής,

 αντίσκηνο παράστασης στη γκρίζα παρωδία,

που σε μάτια αξόδευτα ομοιάζει ψαλμωδία,
ανθρώπινη η ανάγκη γέννησης αγωγής.

Θα συλλαβίζουν στη ματιά σου άρρητο θάρρος καθαρό,
δε θα φορέσεις σιγαλιά, την έγχορδη σιωπή,

των ψυχών τη συνέλιξη με βήμα σταθερό

λόγισε και απάντησε σε τέλμα γλαφυρό,

η ισορροπία μόνη της έλεγχος στη ροπή.