Σεργιάνι από το πρωί, στην πόρτα σου μαγεία,
δώρο η παρουσία σου πρώτη πατρίδα μνεία,
ανάσανες απ' το σωρό που καίει τα πανιά σου,
προχωρημένο δίκαιο τιμάται στα μυαλά σου,
πρόδρομος τελικού οιωνού το έργο στην πορεία.
Πιστωτικό, χρεωστικό κι η ζυγαριά δεν ξέρει
το αντίβαρο στη σκέψη σου μα ο δρόμος σου θα φέρει
φιλοσοφίας φωτόνια απόντα απ' το κενό,
γενιά λάμπει στα μάτια σου χωρίς άγνοιας στενό,
χωρίς τον παιδευτή σταυρό, της τρύπας το αστέρι.
Δε βλέπεις αναπόφευκτη την αχνισμένη ζέση,
στο πάθος που αγιάζεται ράγισμα να μη δέσει,
μα φορά την υπόκλιση η λάσπη καθώς ρέπει,
φως της ζωής, σταυρόλεξο, την καθαρίζει ως πρέπει,
κι η ιστορία βέβαιη, ανατροπή και θέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου