Ο λογισμός σου πέταξε για πιο εύκρατα μέρη,
ο οιωνός σου αγόρασε το δεύτερο κακό,
το εφεδρικό το πρόσωπο αυτού που θα σε φέρει
στη μαύρη ψυχοσύνθεση με το στριφτό γλυκό.
Ενδογενής σου η υποταγή σε βάρκες σκονισμένες,
που γεύονται τη θάλασσα με το σάπιο κουπί,
επόμενη η βαθιά ρωγμή σε σκέψεις βυθισμένες
στο αργό σου υποσυνείδητο στη μελανή οπή.
Ο πάνθηρας που έβλεπες σε συμπαγή καθρέφτη,
τρέχει απ' τα συμπλέγματα χωρίς να βγάλει νύχια,
της λογικής αντίδρασης αποκάλεσες ψεύτη,
τη ζοφερή ελπίδα σου που ξεκίνησε μύχια.
Σε ακτίνα χιλιομέτρων μειλίχια προσφορά,
αγγίζεις τα υπέρ μα δε θωρείς το σκάμμα,
λυγίζεις την ευχή σου, είσαι χωρίς φορά,
στα γόνατα μεγάλωσες μια φουσκωμένη ντάμα.
Η φαντασία σου άκαιρη παραμορφώνει φώτα,
αρνητική ανάπτυξη σε σηπτική αβρότητα,
στα σίδερα σου λένε "ο νους πεθαίνει πρώτα",
τον οίκτο τους μαζεύεις, προσθετική κενότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου